دانشمندان از بافتهای جنینی به عنوان منبعی برای سلولهای جنینی استفاده میکنند. این سلولها از دهه ۱۹۳۰ برای تحقیقات استفاده شده است و منجر به ایجاد یکی از بزرگترین پیشرفتهای پزشکی قرن بیستم یعنی واکسن فلج اطفال شده است.
از آن زمان به بعد بافتهای جنینی در صدها هزار پروژه تحقیقاتی دیگر مورد استفاده قرار گرفته است. دانشمندان از این سلولها برای ایجاد واکسنهای دیگر ازجمله واکسن سرخک استفاده کردهاند. همچنین این سلولها برای بررسی نقصهای ژنتیکی، بیماریهای چشم، بیماری پارکینسون، آلزایمر، ایدز و آسیبهای نخاعی مورداستفاده قرار میگیرند.
دانشمندان میگویند بافتهای جنین نسبت به سلولهای بالغ، برتریهایی دارند ازجمله اینکه میتوانند تمایز زدایی انجام دهند و به هر سلولی در بدن تبدیل شوند و همچنین به سرعت تقسیم شوند. این سلولها حساسیتهای پاسخهای ایمنی به اندازه سلولهای بالغ را ندارند، بنابراین دستورزی و تغییر این سلولها را امکانپذیر میکند.
این ویژگیها، این امکان را به محققان میدهند که سلولهای جنینی را به موشهای آزمایشگاهی تزریق کنند تا بیماریهای انسانی را بدون ریسک رد کردن آنها توسط بدن موش بهبود بخشند. یکی از اشکالات استفاده از بافت جنینی، مشکلات اخلاقی مربوط به آن است.
اما این بافت دارای توانایی نجات جان انسانها یا بازگرداندن سلامت و عملکرد شخص را دارد و این کاری مهم و قابلتوجه است. همچنین تحقیقات بافت جنین کاملاً موجب صرفهجویی در هزینههای بیماران میشود.
در حال حاضر طرحهایی برای یافتن جایگزینی آغاز شده است. در این طرحها از سلولهای پوست یا خون بیمار بهجای سلولهای بافت جنینی استفاده میشود. اما این طرحها تا عملی شدن فاصله زیادی دارند و نیازمند زمان هستند.
سلولهای جنینی، استانداردترین سلولها برای استفاده در تحقیقات و پروژههای پزشکی هستند. بنابراین استفاده از سلولهای دیگر ملزم به این است که کیفیت و عملکردی مانند این سلولها داشته باشند.