آنفلوانزای مرغی عفونت ویروسی بسیار خطرناک در پرندگان است که به انسان سرایت میکند. انواع اصلی آنفلوانزای مرغی H5N1 و H7N9 میباشد. این نوع از آنفلوانزا خفیف یا شدید میباشد. این آنفلوانزا به ندرت از انسانی به انسان دیگر سرایت پیدا میکند. معمولا این بیماری در افرادی که به طور مستقیم با دام و طیور در ارتباط است منتقل میشود.
آنفلوانزای مرغی به طور طبیعی در پرندگان وحشی رخ میدهد و میتواند به مرغهای خانگی مانند جوجهها، بوقلمون، اردک و غازها گسترش یابد. این بیماری از طریق تماس با مدفوع پرندگان آلوده، یا ترشحات بینی، دهان و چشم آنها به انسان منتقل میشود.
علائم معمولا شبیه به آنفلوانزای فصلی هستند و عبارتند از:
آنفلوانزای مرغی در انسان بسیار جدیتر از سرماخوردگی است. در حالی که اکثر افراد طی یک یا دو هفته از آنفلوانزای مرغی بهبود مییابند، اما سرفه و بیحالی آنها ممکن است بیشتر طول بکشد. عفونت میتواند منجر به پنومونی (عفونت ریوی) و سایر عوارض، از جمله مرگ شود.
این بیماری در گروه سنی که در زیر لیست شدهاند بسیار جدیتر میشود:
افراد مبتلا به آنفلوانزای مرغی ممکن است باعث بیماریهای خطرناک دیگر هم بشود. این بیماریها شامل موارد زیر میشود.
نمونههایی از مایعات از بینی یا گلو به آزمایشگاه فرستاده میشود. این نمونهها باید در چند روز اول که پس از ظهور بیماری ظاهر میشود، دریافت شود.
اشعه ایکس ممکن است برای ارزیابی وضعیت ریهها مفید باشد.
درمانهای دارویی ضد ویروسی شامل:
این داروها باید دو روز بعد از بروز علائم، مصرف شود. اکثر افراد با استراحت، نوشیدن مقدار زیاد مایعات و استفاده از پاراستامول برای تسکین درد و تب و آسپرین درمان میشوند. البته این داروها نباید به کودکان زیر 12 سال داده شود مگر اینکه به طور خاص توسط یک پزشک توصیه شود.