واژه فیزیوتراپی به معنای درمان فیزیکی یا درمان جسمانی با استفاده از برخی روشها و ابزارهای کمکی و بدون نیاز به عمل جراحی یا مصرف دارو است. فیزیوتراپی (Physiotherapy) یک روش درمانی است که طی آن با استفاده از تجهیزات فیزیکی، جریانهای الکتریکی و تمرینات ورزشی به درمان بیماریها و اختلالات عصبی-ماهیچهای-اسکلتی پرداخته میشود.
در این روش از ورزش، پرتو با طول موجهای مختلف، گرما و جریان برق استفاده میشود. فیزیوتراپیست شخصی است که در ارتباط با وظایف بدن آگاهی کافی دارد، قادر است حرکات درمانی را با دستان خود انجام دهد و همچنین قادر به تشخیص مشکلات بیمار است.
فیزیوتراپی عبارت است از توانبخشی و جلوگیری از ایجاد آسیب و ارتقا عملکرد و قدرت جسمانی.
به طور معمول، فیزیوتراپیستها به صورت گروهی کار میکنند تا هر یک بتوانند با استفاده از تواناییهایی که دارند کلیه نیازهای بیمار را برطرف کنند. فیزیوتراپی میتواند به افراد با مشکلات مختلف کمک کند تا به وضعیت مطلوب جسمانی برسند. این روش درمانی میتواند به افراد کمک کند تا:
درمان در فیزیوتراپی به سه دسته تقسیم میشود:
در این روش فیزیوتراپیست از طریق تجویز، آموزش و استفاده از برخی روشهای خاص، ماساژ و آب درمانی به افزایش سطح سلامت بیمار کمک میکند.
در این روش، درمان با استفاده از دستگاههایی صورت میگیرد که در آنها امواجی خاص (مثل امواج مایکروویو، امواج فراصوت و امواج الکتریکی) به گردش در میآیند و تغییر میکنند.
در این روش فیزیوتراپیست با استفاده از حرکات اصولی و استاندارد به فشار و ماساژ قسمتهای مشخصی از بدن میپردازد.
مهمترین حیطه فعالیت فیزیوتراپی شامل پیشگیری و درمان موارد زیر است: