اخیرا در کالیفرنیا، قانونی مطرح شد مبنی بر اینکه باید برروی بستههای قهوه برچسبهای هشداردهنده نصب شود. هر چند که این مسئله از منظر بهداشت و سلامت تأیید نشد. حدود دو سوم مصرف کنندگان سیگار در اثر عوارض ناشی از آن جانشان را از دست میدهند.
به همین دلیل بسیار منطقی است که بر روی پاکتهای سیگار، برچسبهای هشداردهنده نصب شود. ولی آیا نصب این برچسبها بر روی قهوه کار درستی است؟
اگر دیوان عالی لس آنجلس بر این کار حکم دهد، آن وقت شرکتهای تجاری کالیفرنیا مجبور خواهند بود که برروی پاکتهای تمام چیزهای اعتیادآور، از همچین علائم هشدار دهندهای استفاده کنند از جمله قهوه. طبق مصوبه شماره 65 دیوان عالی کالیفرنیا در سال 1986، تمامی شرکت های تجاری بیش از 10 کارمند ملزم بودند که در صورت سرطانزا بودن محصولات شیمیایی، هشدارهای لازم را به مشتریان بدهند.
یکی از این مواد شیمیایی، آکریل آمید بود. آکریل آمید با دوز بسیار بالایی به موشها تزریق شده بود و باعث ایجاد سرطان در آنها شد. این مقدار دوز هیچوقت در حالت عادی وارد بدن انسان نمیشود. بنابراین این دادهها را نمیتوان صریحا به انسانها تعمیم داد.
انجمن سرطان آمریکا در وبسایت خود گزارش میکند که در حال حاضر در تمامی انواع سرطان هیچگونه خطر افزایشی از مصرف آکریل آمید مشاهده نشده است. سازمانهای دیگری مانند آژانس بین المللی تحقیقات سرطان این هشدار را دادهاند که احتمال سرطانزا بودن آکریل آمید برای انسان وجود دارد.
اما تمامی این گفتهها تنها براساس دادههای بدست آمده از تستهای آزمایشگاهی برروی حیوانات است و این سازمان در سالهای اخیر گفتههای خود را در این باره پس گرفته است. همچنین لازم به ذکر است که تقریبا حدود 1000 مادهی طبقه شده توسط سازمان وجود دارند که صراحتا اعلام شده که سرطانزا نیستند.
آکریل آمید یک افزودنی صنعتی نیست بلکه یک ماده شیمیایی است که هر زمان، مادهی نشاستهداری در دمای بالاتر از 250 درجه فارنهایت پخت شود، بوجود میآید. شما میتوانید آکریل آمید را با سرخ کردن، پختن، کباب کردن یا برشته کردن، اساسا چیزی که جوشانده یا مایکروویوی نیست، ایجاد کنید.
نان تست، سیب زمینی سرخ شده و کباب شده و همچنین دانههای قهوه، همگی دارای آکریل آمید هستند. حتی این امکان وجود دارد که در مصرف غذاهای ارگانیک نیز این ماده تولید شود. بنابراین راهی برای جلوگیری از تولید این نوع ماده وجود نخواهد داشت. آکریل آمید، حدود 40 درصد مصارف آمریکاییها را تشکیل میدهد.
برخی کمپانیهای تولید کنندهی موادغذایی و نوشیدنی در کالیفرنیا، به علت پیامدها و دردسرهای ناشی از عدم تبعیت از مصوبه 65، بر روی محصولاتشان برچسب هشداردهنده نصب کردهاند و همچنین تعداد انگشت شماری از تولیدکنندگان چیپس و سیب زمینیهای سرخ کرده نیز موافقت کردهاند که سطح آکریل آمید خود را به اندازه 20 درصد کاهش دهند.
هرچند تحقیقاتی بر موثر یا بی اثر بودن این کار صورت نگرفته است. در همان ابتدا که قهوه توسط مردم مصرف می شد، قهوه در خود آکریل آمید داشت. اداره غذا و داروی آمریکا، در دستور العمل خود برای آکریل آمید صنعتی در غذاها، گزارش میدهد که هیچ پروسه تجاری برای ساخت قهوه بدون تولید حداقل اکریل آمید وجود ندارد.
اگر چنین پروسهای هم وجود داشته باشد، هیچ دلیلی برای استفاده نکردن از آن وجود نخواهد داشت. با این وجود، ما شواهد و مدارک زیادی در مورد اثرات قهوه داریم. تجزیه و تحلیلهای متا نشان داده است که قهوه خطر کمی در ابتلا به سرطان کبد دارد و هیچ نوع خطر افزایشی در سرطان پروستات و یا سرطان سینه ندارد.
بیشتر سرطانها به علت ترکیبی از عوامل از جمله ژنها، محیط زندگی و سبک زندگی رخ میدهند. برخی از عوامل خطر اصلی برای ابتلا به سرطان شامل سیگار کشیدن، اضافه وزن، رژیم غذایی ناسالم، مصرف الکل، قرار گرفتن در معرض آفتاب، خطرات برخی محیطهای کار مانند قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و اشعههای خاص و ژنهای ارثی خاص هستند.
نوشیدن قهوه که به عنوان بخشی از سبک زندگی سالم از آن یاد میشود، بعید به نظر میرسد که باعث ابتلا به سرطان شود اما نوشیدن بیش از حد آن به دلیل کافئین موجود باعث هشیاری بیشتر مغز و افزایش موقت فشارخون میشود.
افرادی که مشکلات قلبی دارند نیز باید از نوشیدن قهوه خودداری کنند چرا که این نوشیدنی باعث افزایش ضربان قلب میشود. همچنین نوشیدن قهوه باعث تحریک معده و رفلاکس اسید معده میشود. نوشیدن آن در شب نیز خواب را مختل کرده و سلامت بدن را تهدید میکند.
انجمن غذاو دارو ایالات متحده پیشنهاد میکند که بزرگسالان بیش از ۴-۵ فنجان قهوه در روز مصرف نکنند. آکادمی پزشکی اطفال آمریکا توصیه میکند که کودکان و نوجوانان محصولات کافئیندار مصرف نکنند.
سلامت و سرطان، باینری نیستند. مصرف کنندگان، نگران وجود خطر نیستند، بلکه آنها نگران میزان خطر موجود هستند. حتی اگر بین مقادیر زیادی قهوه و برخی از سرطانها (و اثبات نشده) آمار قابل توجهی باشد، این میزان باز هم بسیار کم است.
سیگارها تأثیر منفی و قابل توجهی بر روی سلامت افراد دارند. آکریل آمید، به ویژه آکریل آمید در قهوه، حتی نزدیک به این میزان خطر نیست. برچسبهای هشدار دهنده زمانی باید به کار برده شوند که این میزان خطر مشخص باشد، زیرا ما یک نوع خطر زیاد، و یک نوع خطر اجتنابپذیر داریم.
کاملا مشخص نیست که نسبت به آکریل آمید، هر یک از این معیارها برآورده شده است یا نه. مطمئنا در رابطه با قهوه همچین کاری انجام نشده است. در سال 1994، طبق تحقیقات سیستماتیک در مجله سیاست عمومی و بازاریابی در مورد پیامدهای ناخواسته پیامهای هشدار دهنده، گفت: "تاکید سیاستگذاری در گذشته، بیشتر به شناسایی خطرات بالقوه متمرکز شده بود تا درک مصرف کنندگان از میزان احتمالی خطر بالقوه.
اگر آمریکاییها یک برچسب بر روی هر مادهای که احتمال دارد باعث ایجاد سرطان شود، قرار دهند آنوقت این برچسبها در نهایت هیچ معنیای نخواهند داشت. اگر خطرات تقریبا نامطلوب، هشدار مشابهی با خطرات قابل توجه داشته باشد، این امکان وجود دارد که افراد کاملا این برچسبها را نادیده بگیرند که این اتفاق میتواند بسیار زیانبار باشد.