کیستهای استخوانی تودههای پر از مایع هستند که در استخوانها تشکیل میشوند. این کیستها معمولا جدی نیستند اما گاهی اوقات باید هرچه زودتر درمان شوند. این نوع کیستها معمولا در کودکان و نوجوانان رایجتر است.
این کیستها همچنین کیستهای ساده نیز نامیده میشود. این کیستها حاوی حفرههایی پر از مایع زرد رنگ هستند که در اکثر موارد خوشخیم میباشند. این کیستها در افراد 5 تا 15 سال بیشتر دیده شده و در واقع در زنان دوبرابر مردان است. پزشکان این کیستها را به دو گروه طبقهبندی میکنند:
بیشتر کیستهای ساده هیچ نشانهای ندارند و معمولا در رادیوگرافی و سی-تی-اسکن مشخص میشوند. این کیستها ممکن است باعث نازک شدن استخوانها شده و گاهی باعث ایجاد شکستگی در استخوان شود.
جراحان با برش و باز کردن محل، مایع داخل کیست را تخلیه میکنند.
بعد از روش کورتاژ است و در این روش جراح یک استخوان مصنوعی را به آن قسمت اضافه میکند.
تزریق متيل پردنيزولون استات به ضايعه موجب کاهش سطح پروستاگلاندين میشود. پروستاگلاندین یک اسید چرب است که توانایی کیست را به استخوان دوباره جذب میکند. تزریق متيل پردنيزولون استات به ضايعه موجب کاهش سطح پروستاگلاندين میشود. پروستاگلاندین prostaglandin اسید چربی است که میتواند کیست را بعد از تخلیه در خود حل کند.
روش این درمان به اینصورت است که در ابتدا با استفاده از سوزن بیوپسی مایع داخل کیست را تخلیه میکنند. پس از تشخیص حجم و شکل کیست آن را با اسیدهای چرب پر میکند. کیست مجددا به استخوان جذب شده و ناپدید میشود. ممکن این روش خطراتی مانند عفونت نیز داشته باشد.
این کیستها نیز خوشخیم هستند و معمولا در استخوان بلند مانند استخوان ران و استخوان لگن بیشتر ظهور پیدا میکنند. ممکن است سرعت رشد این کیستها بیشتر باشد ولی تا زمانی که به استخوان فشار وارد نکند مشکلی ایجاد نخواهد کرد. درصد ظهور این نوع کیست در بدن به شرح زیر میباشد:
این نوع کیست اغلب متورم بوده و با درد همراه است.
این نوع کیستها معمولا شبیه یک حفره استخوان مانند بالون دیده میشود. ام.آر.آی و سی.تی. اسکن برای تشخیص این نوع کیستها استفاده میشود.
این نوع کیستها را به روش کورتاژ درمان میکنند. به این صورت که در ابتدا کیست تخلیه شده و سپس آن را با مواد خاص مانند سیمان استخوانی پر میکنند.
این نوع کیستها نیز کیستهای ساده نامیده میشود. این کیستها معمولا در بیخطر و خوشخیم هستند و دردناک نیستند و معمولا در استخوانهای فک و دهان رشد بیشتری دارد و با رادیولوژی کاملا قابل تشخیص میباشد.