تاندونیت چیست و تمامی نکاتی که لازم است در مورد آن بدانید

تاندون‌ها طناب‌های ضخیمی از جنس فیبرهای کلاژنی هستند که به عنوان اتصال دهنده‌هایی منعطف، عضلات را به استخوان‌ها متصل می‌کنند. تاندون‌ها در اشکال و اندازه‌های مختلفی وجود دارند، از اندازه‌های کوچک که باعث حرکات انگشتان می‌شوند تا اندازه‌های بزرگ‌تر مانند تاندون آشیل، که به ما در ایستادن یا راه رفتن کمک می‌کند.

بیماری تاندونیت 

هنگامی که تاندون‌ها دچار تحریک یا التهاب شوند، به این بیماری، تاندونیت گفته می‌شود. تاندونیت‌ها می‌توانند باعث درد حاد و حساسیت شوند و حرکت مفصل آسیب دیده را با دشواری مواجه سازند.

هر تاندون می‌تواند دچار تاندونیت شود ولی احتمال ایجاد این حالت در شانه، زانو، آرنج، پاشنه یا مچ دست بیشتر است. تاندونیت ممکن است با عناوین دیگری نامیده شود مانند:

• شانه شناگر
• آرنج گلف باز
• آرنج تنیس
• زانو دونده

علت تاندونیت

شایع‌ترین علل تاندونیت، انجام فعالیت‌های تکراری هستند. تاندون‌ها به افراد کمک می‌کنند تا بتوانند یک عمل را به صورت بارها و بارها انجام دهند. اگر در حین ورزش یا کار مرتبا یک عمل را انجام می‌دهید احتمالا این که به تاندونیت دچار شوید بیشتر خواهد بود. حتی اگر این حرکت تکراری به صورت نامناسبی انجام شود احتمال آسیب آن دو برابر خواهد بود. این بیماری هم چنین ممکن است در اثرموارد زیر ایجاد گردد:

• صدمه یا آسیب مستقیم به تاندون
• افزایش سن که این حالت معمولا در افراد بالای 40 سال دیده می‌شود.
• برخی بیماری‌ها مانند دیابت یا اختلالات التهابی مانند آرتریت روماتوئید و آرتروز نیز می‌توانند التهابات ناگهانی (حاد) و مداوم (مزمن) را در تاندون‌ها ایجاد کنند.
• مصرف برخی از آنتی بیوتیک‌ها مانند خانواده کوینولون ها مانند لواکوین
• ورزشکارانی که در حوزه خاص ورزشی مانند گلف، تنیس یا بولینگ شرکت می‌کنند در معرض خطرات بیشتری از این بیماری قرار دارند. هم چنین اگر شغل افراد نیاز به فشار جسمی، بلند کردن اجسام بیش از حد سنگین و یا انجام حرکات تکراری دارد، احتمال ابتلا به تاندونیت در آن‌ها دو برابر خواهد بود.

علائم تاندونیت

درد ناشی از تاندونیت معمولا یک درد کسل کننده در ناحیه آسیب دیده و محل مفصل متمرکز می‌باشد. هنگام جابجایی منطقه آسیب دیده، میزان درد افزایش می‌یابد. این منطقه حساس خواهد بود و اگر کسی آن را لمس کند، احساس درد بیشتری خواهند داشت.

هم‌چنین افراد ممکن است یک سفتی را تجربه نمایند که حرکت منطقه را محدود تر می‌کند و در نهایت ممکن است کمی تورم در منطقه به وجود بیاید.

اگر علائم تاندونیت در افراد تشدید یافت بهتر است به آن منطقه استراحت داده و بر روی منطقه مورد نظر کمپرس سرد مانند یخ قراردهید. اگر این وضعیت بعد از چند روز بهبود نیافت بهتر است توسط یک پزشک ویزیت شوید.

تشخیص تاندونیت

معمولا در وهله اول شخیص، پزشکان یک سابقه بالینی از افراد براساس نوع فعالیت آنان دریافت خواهند کرد. معاینه بالینی بر روی منطقه‌ای که در آن درد وجود دارد معمولا انجام می‌گیرد. هم‌چنین حساسیت و دامنه حرکتی مورد بررسی قرار می‌گیرد. برخی از سوالاتی که ممکن است پزشک از بیمار مورد پرسش قرار دهد عبارتند از:

• صدمات اخیر یا گذشته در این منطقه از درد
• ورزش و فعالیت‌های بدنی گذشته و حال
• شرایط پزشکی که قبلاً تشخیص داده شده است
• تمام داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و مکمل‌های گیاهی که مصرف می‌کنید.

اگر پزشک شما با بررسی علائم و معاینه بالینی قادر به تشخیص نباشد ممکن است از روش‌های تشخیصی دقیق‌تری بدین منظور کمک بگیرد که این روش‌ها عبارتند از:

• اشعه ایکس
• اسکن ام آر آی MRI
• سونوگرافی

مناطق معمول تاندونیت

تاندونیت می‌تواند تقریباً در هر مکانی از بدن که تاندون‌ها در آن وجود دارند اتفاق بیفتد و به طور معمول توسط محل آن طبقه‌بندی می‌شوند. برخی از انواع متداول آن عبارتند از:

• تاندونیت آشیل که شامل تاندون ما بین عضله ماهیچه ساق پا و پاشنه
• تاندونیت پاتلار که گاهی اوقات به زانوی دونده نیز اشاره دارد.
• تاندونیت آرنج که معمولا به آرنج تنیس بازان یا گلف بازان معروف است.
• تاندونیت دو سر ران، به طور معمول شامل تاندون بین عضله دو سر بازو که در مفصل شانه قرار گرفته است.
• تاندونیت روتاتور کاف که به عنوان شانه شناگر نیز شناخته می‌شود.
• تاندونیت مچ دست

درمان تاندونیت

گزینه‌های درمانی تاندونیت به کاهش درد و التهاب در تاندون‌ها کمک می‌کنند. برخی از درمان‌های خانگی تاندونیت شامل موارد زیر است:

• استفاده از کمپرس گرم یا سرد
• استراحت یا بلند کردن تاندون‌ها طبق صلاحدید پزشک
• مصرف داروهای بدون نسخه مانند داروهای ضد درد استامینوفن، داروهای ضد التهابی آسپرین، ایبوپروفن و ناپروکسن
• بانداژ فشرده ناحیه مورد نظر تا زمانی که ورم منطقه‌ای کاهش یابد.
• انجام حرکات کششی و تمرین‌هایی که باعث ایجاد استحکام و بهبود تحرک منطقه‌ای می‌گردد.

اگر شرایط وخیم‌تر شود ممکن است پزشک توصیه نماید که:

• از تجهیزات کمک حرکتی مانند بریس یا عصا استفاده گردد.
• اقدامات تهاجمی‌تر مانند جراحی برای برداشتن بافت‌های التهابی
• فیزیوتراپی
• تزریق کورتیکواستروئید

البته بهتر است بدانید که تزریق یک بار داروهای استروئیدی تنها می‌تواند باعث کاهش درد و التهاب شود، اما تزریقات مکرر می‌تواند باعث ضعیف شدن تاندون و افزایش احتمال آسیب دیدگی گردند.

در صورت درمان زودرس، معمولاً تاندونیت به سرعت برطرف می‌شود. برای برخی افراد، این شرایط می‌تواند عود کننده باشد و به یک مشکل مزمن یا طولانی مدت تبدیل شود. اگر حرکات تکراری یا استفاده بیش از حد منجر به تاندونیت گردید، باید آن رفتارها را تغییر دهید تا خطر ابتلا دوباره به آن پس از بهبودی کاهش یابد.

اگر التهابات بدون درمان رها شوند ممکن است آسیب‌های بیشتری مانند پارگی تاندون را ایجاد کنند. جراحی اغلب برای درمان پارگی تاندون و در مواردی که به سایر درمان‌ها پاسخ نداده‌اند، ضروری خواهد بود.

پیشگیری از ابتلا به التهاب تاندون

با انجام این اقدامات ساده می‌توانید احتمال ابتلا به تاندونیت را کاهش دهید:

• از نظر جسمانی متناسب باشید و حجم عضلانی خود را تقویت نمایید.
• قبل از ورزش بدن خود را گرم کنید.
• از انجام بیش از حد و تکراری برخی از حرکات خودداری کنید.
• اگر یک ورزشکار هستید سعی کنید به صورت منقطع فعالیت داشته باشید.
• هنگام کار بر روی یک میز یا انجام فعالیت‌های دیگر سعی کنید در وضعیت مناسبی قرار بگیرید.
• سعی کنید به مدت طولانی در یک مدت قرار نگیرید و به صورت دوره‌ای تغییر وضعیت دهید.
• از وسایل مناسب در محل کار و هنگام فعالیت‌های ورزشی استفاده کنید.
• اگر هنگام شروع به فعالیت احساس درد ناشی از تاندونیت داشتید، فعالیت‌های خود را متوقف کنید. از کمپرس سرد بر روی موضع استفاده نموده و به مدت 20 دقیقه استراحت نمایید.

منابع:

1. https://www.healthline.com/health/tendinitis
2. https://www.verywellhealth.com/tendonitis-definition-causes-treatment-2696478