چگونه آزمایش تروپونین، آسیب‌های قلبی را تشخیص می‌دهد؟

تروپونین‌ها گروهی از پروتئین‌های موجود در فیبرهای عضلانی اسکلتی و قلبی هستند که انقباض عضلات را تنظیم می‌کنند. آزمایش تروپونین می‌تواند سطح تروپونین مخصوص قلب را در خون اندازه‌گیری نموده تا به تشخیص آسیب قلبی کمک کند.

تست تروپونین چیست؟

سه نوع پروتئین تروپونین Troponin وجود دارد:

• تروپونین C
• تروپونین T
• تروپونین I

تروپونین C با اتصال به کلسیم و کنار زدن تروپونین مهاری I شروع کننده حرکت می‌باشد به طوری که با واکنش این دو پروتئین طول فیبر عضلانی کوتاهتر می‌شود. تفاوت زیادی در تروپونین C بین ماهیچه‌های اسکلتی و قلبی وجود ندارد، اما اشکال تروپونین I و تروپونین T متفاوت است. اندازه گیری مقدار تروپونین T یا تروپونین I در خون می‌تواند به شناسایی افرادی که آسیب قلبی را تجربه کرده‌اند، کمک نماید.

به طور طبیعی، تروپونین در مقادیر بسیار ناچیز و غیر قابل کشف در خون وجود دارد. هنگامی که آسیب به سلول‌های عضلانی قلب وجود دارد، تروپونین در خون آزاد می‌شود. هرچه این آسیب بیشتر باشد، غلظت این ماده در خون افزایش می‌یابد. در درجه اول، از تست‌های تروپونین برای کمک به تعیین اینکه فرد دچار حمله قلبی شده است یا نه، استفاده می‌شود. آزمایش تروپونین هم‌چنین ممکن است در ارزیابی شخصی برای سایر مشکلات ضربان قلب مفید باشند.

از آنجایی که این نسخه از آزمایش حساس‌تر از نسخه‌های قبلی است، سریع‌تر مثبت می‌شود و ممکن است در تشخیص سریع‌تر آسیب‌های قلبی و سندرم حاد کرونر کمک کننده باشد. آزمایش تروپونین (hs-troponin) هم‌چنین ممکن است در افرادی که دچار آنژین پایدار شده و حتی در افرادی که علائمی ندارند وجود داشته باشد. هنگامی که تروپونین در این افراد زیاد شود، نشان دهنده افزایش خطر بروز حوادث قلبی در آینده مانند سکته‌های قلبی خواهد بود.

هنگامی که یک فرد دچار سکته قلبی می‌شود، سطح تروپونین‌های خاص قلبی مانند I و T می‌توانند در 3 یا 4 ساعت پس از آسیب در خون افزایش یافته و ممکن است برای مدت 10 تا 14 روز همچنان بالا بمانند.

آزمایش تروپونین چگونه مورد استفاده قرار می‌گیرد؟

آزمایشات تروپونین با حساسیت بالا در درجه اول برای کمک به تشخیص حمله قلبی و رد سایر شرایط با علائم و نشانه‌های مشابه انجام می‌شود. حتی به طور اختصاصی‌تر آزمایش تروپونین I یا تروپونین T می‌تواند انجام پذیرد. اگر چه معمولاً در آزمایشگاه یک آزمایش همراه با آزمایش دیگر ارائه می‌گردد. غلظت‌ها متفاوت می‌باشند، با این حال اساساً همان اطلاعات را ارائه می‌دهند.

گاهی اوقات از آزمایش‌های تروپونین برای ارزیابی شرایط افراد در اثر ضعف قلبی به دلایل دیگری غیر از سکته قلبی یا تمایز علائم و نشانه‌هایی مانند درد قفسه سینه که ممکن است به دلایل دیگر باشد، صورت می‌پذیرد. ممکن است آزمایش تروپونین برای ارزیابی افراد مبتلا به آنژین در صورت تشدید یافتن علائم و نشانه‌ها نیز انجام شود.

آزمایش‌های تروپونین بعضی اوقات همراه با سایر نشانگرهای قلبی مانند CK-MB یا میوگلوبین درخواست می‌گردد. از آن جایی که بیشتر از سایر آزمایشات می‌تواند خاصیت قلبی را نشان دهد (که ممکن است در خون با آسیب عضلات اسکلتی در خون افزایش یافته و اشتباه گردد) و برای مدت زمان طولانی‌تر بالا باقی می‌ماند، بنابراین تروپونین تست مورد نیاز برای حملات مشکوک قلبی می‌باشد.

آزمایش تروپونین چه زمانی درخواست می‌گردد؟

زمانی که شخصی مشکوک به یک حمله قلبی باشد، ابتدا به اورژانس ارجاع داده می‌شود و به دنبال آن یک سری آزمایشات تروپونین طی چند ساعت اولیه از او گرفته می‌شود.

در صورتی که هر یک از علائم زیر که مربوط به حمله قلبی هستند در فرد بروز یابد، احتمال وجود حمله قلبی تشدید یافته و فرد تحت انجام این آزمایش قرار خواهد گرفت. توجه داشته باشید که همه افراد درد‌های قفسه سینه را تجربه نخواهند کرد و زنان نیز بیشتر از مردان دچار علائم غیرطبیعی می‌گردند.

• درد قفسه سینه، ناراحتی و یا فشار (شایع ترین)
• ضربان قلب سریع و تپشی
• تنگی نفس و یا مشکلاتی در تنفس
• خستگی
• حالت تهوع، استفراغ
• عرق سرد
• احساس عدم تعادل
• خستگی زیاد
• درد در مناطق دیگر مانند کمر، بازو، فک، گردن یا معده

در افراد مبتلا به آنژین پایدار، آزمایش تروپونین ممکن است در زمان بروز موارد زیر درخواست گردد:

• تشدید علائم
• بروز علائم حتی در زمان استراحت فرد
• عدم پاسخگویی راحت علائم به روش‌های درمانی

این موارد همگی علائم ناپایدار بودن آنژین می‌باشد که خطر حمله قلبی یا سایر مشکلات جدی قلبی را در آینده نزدیک افزایش می‌دهد.

مقدار نرمال تروپونین قلبی

میزان تروپونین معمولاً به حدی پایین است که آزمایش خون استاندارد قادر به تشخیص آنها نیست. حتی افزایش ناچیز در تروپونین می‌تواند نشان دهنده برخی از آسیب‌های قلبی باشد.

افزایش قابل توجه سطح تروپونین، به ویژه اگر در طی چند ساعت افزایش یابد و افت نماید می‌تواند نشانه‌ای جدی از آسیب قلبی باشد.

دامنه سطح طبیعی تروپونین می‌تواند بین آزمایشگاه‌ها متفاوت باشد، بنابراین بهتر است در مورد نتایج با پزشک صحبت کنید. آزمایشگاه‌ها تروپونین را در نانوگرم در میلی لیتر خون (ng / ml) اندازه گیری می‌کنند.

اغلب محدوده‌های زیر برای سطح تروپونین I ارائه می‌شود:

دامنه طبیعی: 04/0 نانوگرم در میلی لیتر

حمله قلبی احتمالی: بالاتر از 40/0 نانوگرم در میلی لیتر

داشتن نتیجه بین 04/0 و 39/0 نانوگرم در میلی لیتر اغلب نشان دهنده مشکل قلبی است. با این حال، تعداد بسیار کمی از افراد سالم بالاتر از حد متوسط ​​تروپونین دارا هستند. بنابراین، اگر نتیجه در این محدوده باشد، پزشک ممکن است علائم دیگر را بررسی کند و قبل از تشخیص، آزمایش‌های بعدی را درخواست نماید.

پزشکان معمولاً انجام یک سری تست‌های تروپونین را توصیه می‌کنند تا میزان تغییر سطح تروپونین افراد در طول زمان مورد بررسی قرار گیرد.

تفسیر تست تروپونین

تروپونین زیاد و حتی بالا رفتن اندک آن ممکن است نشانگر میزان آسیب به قلب باشد. هنگامی که در یک فرد به طور قابل توجهی سطح تروپونین افزایش یافته باشد و به ویژه افزایش و یا کاهش در نتایج حاصل از یک سری آزمایشات انجام شده در طی چند ساعت مشاهده شود، در این صورت احتمال دارد که فرد دچار حمله قلبی یا نوعی آسیب دیگر شده باشد. سطح تروپونین قلبی در طی 3 تا 6 ساعت پس از آسیب قلبی می‌تواند در خون افزایش یابد و ممکن است برای 10 تا 14 روز هم چنان بالا باقی بماند.

افزایش سطح تروپونین به خودی خود برای تشخیص یا رد حمله قلبی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. معاینه بالینی، سابقه و نوار قلبی نیز در فرآیند تشخیصی مهم می‌باشد. این احتمال وجود دارد که پزشک نیازمند بررسی یک سری آزمایشات میزان تروپونین باشد، تا بتواند افزایش پایدار این ماده در خون و یا کاهش و افزایش موقتی آن را در طی چند ساعت مورد ارزیابی قرار دهد.

در افراد مبتلا به آنژین، افزایش تروپونین ممکن است نشان دهنده وخامت وضعیت آنان و افزایش احتمال ابتلا به حمله قلبی در آنان باشد.

هم‌چنین ممکن است سطح تروپونین با سایر شرایط قلبی مانند میوکاردیت (التهاب قلب)، تضعیف قلب (کاردیومیوپاتی) یا نارسایی احتقانی قلب افزایش یابد و یا حتی با شرایطی که ارتباطی به قلب ندارد مانند عفونت‌های شدید و بیماری کلیوی.

گاهی اوقات مقادیر طبیعی تروپونین در یک سری اندازه‌گیری‌ها در طی چند ساعت بدین معنی است که احتمالا آسیب قلبی وجود ندارد اما علائم و نشانه‌ها ممکن است ناشی از علتی باشد که با قلب ارتباطی ندارد.

از آنجا که آزمایش تروپونین، سطح تروپونین خاص برای عضله قلبی را اندازه گیری می‌کنند، این آزمایش در اثر آسیب به عضلات اسکلتی تحت تأثیر قرار نمی‌گیرد، بنابراین تزریقات، تصادفات و داروهایی که می‌توانند به ماهیچه‌ها آسیب وارد کنند بر میزان تروپونین قلبی تأثیر نمی‌گذارند. با این حال، برخی از گزارش‌ها در مورد افزایش تروپونین در افراد مبتلا به بیماری عضلات اسکلتی گزارش شده است. هم‌چنین، ممکن است به دنبال ورزش شدید، تروپونین افزایش یابد، اگرچه در صورت عدم وجود علائم و نشانه بیماری‌های قلبی، معمولاً اهمیت پزشکی ندارند.

به ندرت، افرادی که دچار حمله قلبی می‌شوند، سطح طبیعی تروپونین را تجربه می‌کنند و برخی از افراد با افزایش سطح تروپونین، صدمات ظاهری قلبی ندارند. سایر شرایطی که می‌تواند به افزایش سطح تروپونین کمک کند شامل نارسایی کلیوی و آمبولی ریوی می‌باشد.

دلایل افزایش سطح تروپونین

مقادیر بسیار بالای تروپونین به طور معمول نشان می‌دهد که فرد دچار حمله قلبی شده است، که اگر ناگهان جریان خون به برخی از عضلات قلب مسدود شود، می‌تواند رخ دهد.

سطح کمی بالا رفته تروپونین ممکن است به تشخیص‌های دیگری اشاره کند که در چنین مواردی با عنوان تروپونین مثبت کاذب اطلاق می‌شود.

برخی از علل افزایش سطح تروپونین می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• سپسیس، که یک واکنش شدید و بالقوه تهدید کننده زندگی به یک عفونت است که وارد جریان خون گردیده است
• نارسایی کلیه یا بیماری مزمن کلیه
• نارسایی قلبی
• آسیب ناشی از شیمی درمانی به قلب
• آمبولی ریوی
• عفونت قلب
• میوکاردیت، که التهاب قلب است
• آسیب قلبی در اثر استفاده از داروهای تفریحی مانند کوکائین
• آسیب دیدگی به قلب مانند ضربه‌ای ناگهانی و سخت به قفسه سینه

درمان سطح بالای تروپونین

سطح بالای تروپونین یک علامت است، نه یک تشخیص، بنابراین درمان بر یافتن و پرداختن به علت زمینه‌ای متمرکز خواهد شد.

مقادیر بسیار بالای تروپونین معمولاً نشان می‌دهد که فرد اخیراً دچار حمله قلبی شده است. درمان سکته قلبی به این بستگی دارد که آیا جریان خون مسدوده شده به قلب جزئی است یا کامل می‌باشد.

برخی از درمان‌های متداول حمله قلبی شامل موارد زیر می‌باشد:

• داروهای حل کننده لخته
• آنژیوپلاستی عروق کرونر، روشی که شامل قرار دادن یک بالون کوچک در عروق کرونر برای باز کردن انسداد است.
• قرار دادن استنت یا یک لوله سیم مانند از جنس مش که برای باز کردن رگ خونی مسدود شده در طی آنژیوپلاستی بکار می‌رود.
• جراحی بای پس، که شامل یک جراحی برای ایجاد مسیرهای جدید برای گردش خون به عضله قلب می‌باشد.
• ابلیشن، روشی درمانی که سلول‌های قلبی خاصی را با استفاده از امواج رادیویی از بین می‌برد.
• برای جلوگیری از خطر حملات قلبی بیشتر، پزشک معمولاً تغییرات سبک زندگی مانند ترک سیگار، کاهش وزن، ورزش بیشتر و هم‌چنین رژیم غذایی سالم‌تر را توصیه می‌کند.

درمان علل دیگر سطح بالای تروپونین ممکن است متفاوت از درمان سکته قلبی باشد.

منابع:

1. https://labtestsonline.org/tests/troponin
2. https://www.medicalnewstoday.com/articles/325415