تقریبا تمام حاملگیهای خارج رحمی در لولههای فالوپ رخ میدهند و گاهی اوقات با نام حاملگی یا بارداری لولهای نامیده میشوند. لولههای فالوپ برای جلوگیری از رشد جنین طراحی نشدهاند بنابراین، تخمک بارور شده در حاملگی خارج رحمی نمیتواند به درستی رشد کند و باید مورد درمان قرار گیرد. حاملگی خارج رحمی در یکی از هر 50 حاملگی اتفاق میافتد.
علت بروز حاملگی خارج رحمی یک یا چند مورد از موارد زیر میباشد:
عوامل خطر برای حاملگی خارج رحمی عبارتند از:
اگر چه ممکن است در ابتدای حاملگی علائم و نشانههای خاصی را تجربه نکنید، با این وجود ممکن است برخی علائم هشدار دهنده شبیه به حاملگی طبیعی به نظر آمده و برای تشخیص احتمال حاملگی خارج رحمی مورد استفاده قرار گیرند. علائمی همچون نارحتیهای شکمی، دورههای قاعدگی از دست رفته و یا کشیدگی سینهها که به نظر دور از نظر قرار میگیرند تا علائمی همچون:
توجه داشته باشید که تنها نیمی از زنان با حاملگی خارج رحمی سه نشانه اصلی از آن را که شامل دورههای قاعدگی از دست رفته، خونریزی واژینال و درد شکم میباشد را تجربه میکنند. اگر دچار درد شدیدی هستید که بیش از چند دقیقه طول میکشد یا خونریزی دارید، بهتر است هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کنید.
حاملگی خارج رحمی ممکن است برای اولین بار توسط پزشک در معاینات لگنی برای پی بردن به علت درد یا کشیدگی رحمی تشخیص داده شود. پزشک از یک سونوگرافی اولتراسوند معمولا برای بررسی محل قرارگیری تخمک استفاده میکند. اندازهگیری سطح هورمونی با استفاده از آزمایش هورمون بتا hCG در فرآیند تشخیص اهمیت ویژهای دارد. مقادیر کمتر از حد مورد انتظار برای این هورمون احتمال حاملگی خارج رحمی را دو چندان میکند. پزشک همچنین میتواند سطح پروژسترون را مورد آزمایش قرار دهد، چرا که سطح پایین میتواند نشانهای از حاملگی خارج رحمی باشد.
حاملگی خارج رحمی ممکن است با روشهای زیر درمان شود:
پزشک بر اساس میزان پیشرفت تخمک و سایر عوامل، مقداری از دوز این دارو را تجویز نماید.
این عمل جراحی ممکن است تحت بیهوشی عمومی انجام شود. پزشک در این روش از لوله لاپاراسکوپ برای برداشتن حاملگی خارج رحمی، ترمیم و یا حذف لوله فالوپ آسیب دیده استفاده مینماید. اگر عمل برداشتن با این روش مقدور نباشد پزشک ممکن است از جراحی لاپاراتومی برای برداشتن ضایعات استفاده نماید.