طبق یک مطالعه جدید فرانسه، افراد مبتلا به دیابت نوع 2 که از داروهای معمول استفاده میکنند به نام دیورتیکها Diuretic ممکن است در معرض خطر قابل توجه از دست دادن یک پا یا ساق پا باشند. محققان دریافتند که مصرف دیورتیک باعث افزایش احتمال قطع عضو شدن و یا نیاز به انجام آنژیوپلاستی یا بای پس، 75 درصد یا بیشتر در مقایسه با کسانی که از این دارو استفاده نمیکنند بیشتر است.
بر اساس یافتههای این تحقیق، دیورتیکها باید با احتیاط در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 در معرض خطر آمپوتاسیون مورد استفاده قرار گیرند
اما یک متخصص آمریکایی گفت که محدود کردن استفاده از دیورتیکها بیماران دیابتی را بین سنگ و یک محل سخت قرار میدهد. همانطور که دکتر جرالد برنشتاین توضیح داد، دیورتیکها برای کمک به رهایی از نمک و آب اضافی در خون استفاده میشوند، در نتیجه به بیماران در کنترل قندخون و فشارخون کمک میکند.
به نوبه خود، این میتواند به جلوگیری از قاتل عمده، نارسایی احتقانی قلب کمک کند. برنشتاین، هماهنگ کننده برنامه دیابت فریدمن در بیمارستان لنکس هیل در شهر نیویورک، گفت: چالش این است که داروهای مناسب برای جلوگیری از بدتر شدن نارسایی قلبی برای جلوگیری از افزایش خطر آمبوتاسیون، انتخاب شوند.
همانطور که برنشتاین توضیح داد، دیابت نوع 2 بیماریای است که به شدت با عوارض قلبی عروقی مرتبط است، به ویژه با شریانهای بزرگ از قلب تا سایر قسمتهای بدن. هنگامی که این شریانها و قلب بیمار هستند، جریان خون غیرطبیعی به تمام اعضای بدن وجود دارد اما اندامهای پایینتر میتوانند به دلیل طول آن شریان بیشتر تحت تأثیر قرار گیرند.
هنگامی که مسائل مربوط به گردش خون به ساق و پا شدید میشود، قطع عضو اغلب تنها گزینه است. چقدر احتمال دارد که داروهای خاص دیابت نیاز به قطع عضو را تحت تاثیر قرار دهند؟ برای کمک به پیدا کردن جواب، تیم پوتیر نتایج نزدیک به 1500 نفر مبتلا به دیابت نوع 2 را ردیابی کردند. این مطالعه به طور خاص بر قطع عضو و همچنین روشهایی مانند آنژیوپلاستی یا بایپس عروق خونی مسدود شده یا آسیب دیده متمرکز شده است. این روشها برای بهبود گردش خون و جلوگیری از قطع عضو ساق پا یا پا استفاده میشود.
تقریبا 700 نفر از شرکتکنندگان در مطالعه، داروی دیورتیک مصرف میکردند. در طی پیگیری حدود هفت ساله، 13 درصد از افرادی که دیورتیک دریافت میکردند قطع اندام شدند یا سایر پروسیجرها را بر روی ساق پای خود داشتند، در مقایسه با 7 درصد از کسانی که دیورتیک مصرف نمیکردند. به عبارت دیگر آن به این معنا بود که مصرف دیورتیک، در مقایسه با کسانی که از آن استفاده نمیکنند خطر ابتلا به آمپوتاسيون، آنژیوپلاستی یا بای پس را با 75 درصد یا بیشتر افزایش میدهد.
بیشتر این افزایش باعث قطع عضو شد، که تقریبا برای افرادی که دیورتیک مصرف میکردند دو برابر شده بود. مهم است که توجه داشته باشیم که مطالعه بر اساس مشاهده در طبیعت بود، به این معنی که اگرچه میتواند ارتباط بین دیورتیکها و میزان آمپوتاسیون را نشان دهد، اما نمیتواند علت و تاثیر آن را اثبات کند و عوامل دیگر نیز ممکن است در این جریان دخیل باشند. علاوه بر این، تحقیقات ارائه شده در جلسات پزشکی به طور معمول در نظر گرفته میشود تا زمانی که در یک مجله بررسی شده توسط مجله منتشر شود.
براساس گفته برنشتاین، پیام در اینجا این نیست که بلافاصله استفاده از دیورتیکها را متوقف کنید، اما باید خاطرنشان کرد که بیمار و پزشک باید بسیار مراقب باشند که بیش از حد برای درمان استفاده نکنند و بسیار انتخابی باشند که در آن داروها برای مبارزه با دیابت استفاده میشوند. دکتر رابرت کوری، متخصص دیابت، موافقت کرد، در بازنگری نتایج او گفت که اگر چه مطالعات بیشتری برای تایید نتایج نیاز است: اگر بیمار در معرض ابتلا به آمپوتاسیون باشد بنابراین احتمال دارد از استفاده دیورتیکها به منظور استفاده از سایر گزینهها با نتایج موثر مشابه اجتناب شود.