بهترین داروها برای درمان دیابت

دیابت اختلال در سطح قند خون است. دو نوع اصلی از دیابت وجود دارد. دیابت نوع ۱ زمانی رخ می‌دهد که سطح قند خون به خاطر اینکه بدن تولید انسولین را متوقف می‌کند بالا می‌رود.(انسولین هورمونی است که سطح قند خون را متعادل می ساز). دیابت نوع ۲ به سطح قند خون بالا منجر می‌شود زیرا انسولین در بدن به درستی کار نمی‌کند. تفاوت‌های موجود برای درمان این دو نوع از دیابت به شرح زیر است:

دیابت نوع ۱ را به کمک تزریق انسولین درمان می‌کنند. داشتن رژیم غذایی دقیق و برنامه‌ریزی برای فعالیت‌های بدنی برای پیشگیری از عوارض درمان ضروری است.
دیابت نوع ۲ را به کمک سنجش سبک زندگی، داروهایی که از راه دهان وارد بدن می‌شود و برخی از اوقات با انسولین درمان می‌کنند.

داروهایی برای دیابت نوع ۱:

درمان دیابت نوع ۱ همیشه به کمک انسولین انجام می‌شود. این کار برای جایگزین کردن انسولین از دست رفته بدن و تحت کنترل نگه داشتن قند خون انجام می‌شود.

درمان دیابت با انسولین

معمولا بیمار تلاش می‌کند در این شرایط انسولین را زیر پوست تزریق کند. در برخی از موارد تزریق انسولین در بیمارستان انجام می‌شود. هم‌چنین می‌توان آن را به صورت پودری در اختیار بیمار قرار داد. تزریق انسولین بر اساس سرعت عمل آن‌ها، فعالیت پیک و مدت زمانی که دوام می‌آورند متغیر است. هدف از انجام این کار تقلید تولید انسولین در طول روز است.

سایر داروهای موجود برای دیابت نوع ۱:

متفورمین یکی از داروهایی است که برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ مورد استفاده قرار می‌گیرد اما به خاطر داشته باشید که این دارو عمدتا برای دیابت نوع ۲ است. داروهای زیر را می‌توان برای دیابت نوع ۱ مورد استفاده قرار داد که همه آن‌ها در گروه داروهای غیر انسولینی تزریقی طبقه‌بندی می‌شوند:

تقلید کننده‌های اینکرتین که هورمون اینکرتین را تقلید می‌کنند و انتشار انسولین را بعد از غذا تحریک می سازند.
آنالوگ‌های آمیلین
گلوکاگون برای بهبود سطح قند خون مورد استفاده قرار می‌گیرد. در شرایطی که سطح قند خون به خاطر انسولین بسیار افت کرده است از این دارو استفاده می‌شود.

داروهایی برای دیابت نوع ۲:

انسولین را می‌توان برای مدیریت سطح بالای گلوکز در دیابت نوع ۲ مورد استفاده قرار داد اما این درمان تنها زمانی استفاده می‌شود که سایر درمان‌ها موثر واقع نشده باشد. زنانی که به دیابت نوع ۲ مبتلا هستند و باردار می‌شوند ممکن است برای کاهش اثرات بیماری بر روی جنین انسولین استفاده کنند.

در افرادی که هنوز سطح قند خون علی‌رغم تغییرات سبک زندگی بالاست، داروهای غیر انسولینی باعث کاهش سطح قند خون می‌شود. بیشتر داروها برای اینکه اثرگذاری بیشتری داشته باشند با هم ترکیب می‌شوند.

سولفونیل اوره:

این نوع دارو ترشح انسولین در خون را بهبود می‌بخشد. داروهای زیر بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند و عوارض جانبی کمتری دارند:

گلیمپراید (Amaryl)
گلیپیزید (Glucotrol)
گلیبورید (DiaBeta, Glynase, Micronase)

سولفونیل اوره‌های قدیمی شامل موارد زیر است:

کلرپروپامید (Diabinese)
Acetohexamide
تولازامید (Tolinase)
تولبوتامید (Orinase, Tol-Tab)

مگلیتینیدها:

این داروها نیز ترشح انسولین را بهبود می بخشند. این داروها می‌توانند در انتشار انسولین در طول وعده غذایی موثر باشند.

رپاگلیدین (Starlix)
رپاگلیدین (Prandin)

بیگوآنید:

عملکرد بیگوآنید افزایش اثر انسولین است. این داروها مقدار گلوکز منتشر شده در بدن را کمتر می‌کنند. متفورمین تنها بیگوآنیدی است که در ایالت متحده آمریکا مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تیازولیدین دیون‌ها:

این داروها مقاومت بافت به اثرات انسولین را کاهش می‌دهد. این داروها تقریبا داروهای جدیدی هستند و باید برای موارد امنیتی مورد بررسی قرار گیرند. این داروها نباید در بیمارانی که مشکلات و نارسایی‌های قلبی دارند مورد استفاده قرار گیرد.

پیوگلیتازون (Actos)
رزیگلیتازون (Avandia)

مهار کننده‌های آلفا گلوکوزیداز:

این داروها باعث می‌شوند کربوهیدرات هضم شده و به آرامی جذب شود. اینکار سطح گلوکز را در خون بعد از وعده غذایی کاهش می‌دهد.

آکاربوز (Precose)
میگلیتول (Glyset)
بازدارنده DPP

این‌ها داروهای جدیدی هستند که مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از اثرات آن‌ها کندتر کردن جذب گلوکز کمک می‌کنند.

Nesina alogliptin
لیناگلیپتین (Tradjenta)
ساکساگلیپتین (Onglyza)
سیتاگلیپتین (Januvia)

داروهای ترکیبی خوراکی:

محصولات متنوعی وجود دارد که برخی از داروهای ذکر شده در قسمت‌های قبلی را ترکیب می سازد. این داروها عبارتند از:

Alogliptin و متفورمین
Alogliptin و pioglitazone
Glipizide و متفورمین
Glyburide و متفورمین
Linagliptin و متفورمین
Pioglitazone و glimepiride
Pioglitazone و متفورمین
Repaglinide و متفورمین
Rosiglitazone و glimepiride
Rosiglitazone و متفورمین
Saxagliptin و متفورمین
Sitagliptin و متفورمین

سایر داروهای استفاده شده در درمان دیابت:

یک آلکالوئید به نام بروموکریپتین (Cycloset) برای دیابت نوع ۲ تایید شده است. مصرف این دارو در کنار سایر داروهای دیابت توصیه نمی‌شود. برخی از داروهایی که برای جلوگیری از عوارض دیابت استفاده می‌شود عبارت است از:

خطرات قلبی عروقی مرتبط با دیابت به کمک استاتین مدیریت می‌شود تا سطح کلسترول خون پایین اورده شود. آسپرین در دوز کم نیز ممکن است استفاده شود.
فشارخون بالا به کمک بازدارنده‌های ACE درمان می‌شوند. این داروها از عوارض وارد شده به کلیه که به خاطر دیابت رخ می‌دهد پیشگیری کرده یا آن را مدیریت می‌کنند.

کاهش وزن بخش کلیدی مدیریت و پیشگیری از دیابت است. دارو نیز می‌تواند به این شرایط کمک کند.

توسعه‌های جدید در داروهای دیابت:

انسولین را نمی‌توان از طریق دهان مصرف کرد زیرا شکم این هورمون را تجزیه می‌کند. این موضوع بدین معنی است که اصلی‌ترین روش برای رسیدن آن به بدن از طریق جریان خون بعد از تزریق زیر پوست یا پمپ انسولین است. سایر روش‌ها نیز مورد بررسی قرار گرفته‌اند اما برای اطمینان بیشتر باید مطالعاتی بر روی آن‌ها صورت گیرد:

از طریق سطوح داخلی به عنوان غشای مخاط بینی یا اسپری دهانی
Afrezza در ماه ژوئن سال ۲۰۱۴ توسط اداره غذا و داروی آمریکا به عنوان یک پودر استنشاقی انسولین برای استفاده با تزریق اثر طولانی مورد تایید قرار گرفت.
سیستم‌های تحویل ترانس درمال در سرتاسر پوست

ایده پانکراس مصنوعی یکی از تحقیقاتی است که هنوز به اتمام نرسیده است. این پانکراس از سنسورهایی برای بررسی سطح قند خون استفاده می‌کند تا بتواند انسولین مورد نیاز را منتشر سازد. سلول‌های پانکراس که نمی‌توانند انسولین را تولید کنند می‌توانند با سلول‌های فرد اهدا کننده جایگزین شوند. پزشکی شخصی‌سازی شده یکی از نواحی قابل توجه برای درمان انواع مختلف دیابت‌هاست. گروه‌بندی بهتر بیماری‌ها و درمان‌های هدفمند می‌تواند بسیار موثر باشد.