قطعا مکملها و ویتامینها برای ادامه زندگی و فعالیتها بسیار مفید هستند اما آیا مصرف بیش از حد آنها برای بدن خطرناک است؟ مسلما مصرف خودسرانه مکملها بدون تجویز پزشک علاوه بر اینکه مفید نیست، بلکه باعث مسمومیتهای دارویی نیز میشود. به همین دلیل قبل از استفاده از هرگونه مکمل باید با متخصص مشورت کرد تا پس از بررسی آزمایشات، مقدار و دوز روزانه را تجویز کند.
UL حروف اختصاری برای بالاترین میزان ویتامینها و مواد معدنی است که برای بدن مفید است و سلامت بدن را به خطر نمیاندازد.
ویتامین A برای بهبود بینایی، رشد سلولها و سیستم ایمنی بدن ضروری است. بزرگسالان حدود 700 تا 900 میکروگرم به ویتامین A نیاز دارند. این ویتامین در کبد ماهی، گوشت و محصولات لبنی، میوهها و سبزیجات سبز به وفور یافت میشود.
از آنجا که ویتامین A، ویتامین محلول در چربی است، بدن به راحتی میتواند آن را ذخیره کند، بنابراین با گذشت زمان این ویتامین در بدن رسوب میکند. مصرف طولانیمدت ویتامین A باعث فشار در داخل جمجمه، سرگیجه، حالت تهوع، آسیب کبدی، سردرد، بثورات (خارش)، درد در مفاصل و استخوانها، کما و حتی مرگ شود.
ویتامین C یک آنتی اکسیدان بسیار قوی است که از آسیب رادیکالهای آزاد جلوگیری میکند. این ویتامین برای بهبود عملکرد سیستم ایمنی بدن یک ویتامین ضروری است. میانگین مصرف آن در بزرگسالان در حدود 75 تا 90 میلیگرم در روز است. ویتامین C در بسیاری از میوهها و سبزیجات یافت میشود، اما مکملهای این ویتامین به طرز عجیبی پر مصرف شده هستند.
مصرف مقدار زیاد ویتامین C زیاد خطرناک نیست، اما میتواند باعث اسهال، حالت تهوع و گرفتگی شکمی و بیماری سنگ کلیه شود.
ویتامین D باعث جذب کلسیم در بدن میشود، بنابراین اگر ویتامین D کافی نداشته باشید، خطر ابتلا به پوکی استخوان را به همراه دارد. اکثر بزرگسالان باید هر روز 600 واحد از این ویتامین مصرف کنند. شما ویتامین D را از غذا نمیگیرید بلکه بدن شما آن را از خورشید میگیرد.
مصرف بیش از حد ویتامین D در قالب مکملها میتواند کلسیم خون شما را افزایش داده و برای قلب و کلیهها بسیار خطرناک شود. بهتر است این نوع ویتامین از نور خورشید دریافت شود زیرا هضم و جذب ویتامین D میتواند کمی سخت باشد. بزرگسالان حدود 15 میلیگرم در روز نیاز دارند.
بدن شما برای فعالیتهای سیستم ایمنی نیاز به ویتامین E دارد. این ویتامین آنتی اکسیدانی است که از ایجاد لختههای خون در رگهای خونی جلوگیری میکند. این ویتامین در غذاهای مختلف یافت میشود، اما بیشتر در آجیل، غلات و سبزیجات سبز وجود دارد. به طور متوسط بزرگسالان حدود 15 میلیگرم در روز به این ویتامین نیاز دارند.
مصرف بیش از حد ویتامین E باعث افزایش خطر ابتلا به خونریزی میشود، به خصوص اگر خطر ابتلا به سکته زیاد باشد بسیار خطرناک است.
ویتامین B6 برای تبدیل پروتئین و قند و برای تولید هموگلوبین و عملکرد سیستم عصبی ضروری است. میانگین نیاز بزرگسالان حدود 1.3 میلیگرم است. این ویتامین برای کاهش سطح هموسیستئین و کمک به درمان افسردگی و سندرم تونل کارپال استفاده شده است.
استفاده طولانی مدت از مکملهای ویتامین B6 میتواند موجب آسیبهای شدید عصبی، ضایعات پوستی، تهوع و حساسیت به نور شود.
اسید فولیک ویتامین B پیچیده است که برای ساخت DNA، تقسیم سلولی و رشد ضروری است. اسید فولیک در میوهها و سبزیجات سبز وجود دارد. به طور متوسط نیاز بزرگسالان روزانه حدود 400 میکروگرم است.
مصرف مقدار زیاد اسید فولیک بر ویتامینهای بدن تاثیر میگذارد. کمبود ویتامین B12 میتواند به آسیب عصبی منجر شود. همچنین ممکن است مصرف بیش از اندازه اسید فولیک خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ (کولورکتال) را افزایش دهد.