صمیمیت جسمی همان چیزی است که باعث میشود یک رابطه بیشتر از یک دوستی معمولی باشد. برخی زوجین در یک الگوی عادت قرار میگیرند و اجازه میدهند رابطهی جسمی در ازدواجشان کنار برود. البته کمی کاهش پس از سالهای اولیه طبیعی است اما کنار گذاشته شدن آن به صورت کامل به خصوص اگر با بچهدار شدن زوج همراه باشد، این مسئله به یک مشکل زناشویی تبدیل شده و باید برطرف شود.
بدون صمیمیت جسمی که یک رابطهی عاشقانه را از دوستی معمولی متمایز میکند، زوجها کم و بیش تنها به همخانهی یکدیگر تبدیل میشوند. البته اگر هر دوی آنها از اینگونه رابطه واقعا راضی باشند، مشکلی ایجاد نمیکند، اما اغلب یک یا هردوی زوجین به خاطر از بین رفتن صمیمیت جسمی و رابطهی جنسی آسیب دیده و ناامید میشوند.
ازدواج بدون رابطهی جنسی به ازدواجی تعریف میشود که در آن، فعالیت جنسی کمی بین زوجین وجود دارد یا اصلا وجود ندارد. دلایل زیادی اعم از مشکلات مربوط به سلامت تا سبک زندگی باعث کنار رفتن رابطهی جنسی از زندگی زوجین میشود.
سلامت جسمی و روانی کلی فرد میتواند تأثیر عمدهای بر میل جنسی و تمایل به صمیمیت جسمی داشته باشد. همچنین وجود مشکل در این زمینه میتواند روند فیزیولوژیکی برانگیختگی را در هر دو جنس مختل کند.
همهی افراد به اندازهی یکسانی به رابطه نیاز ندارند. نیاز جنسی یک میل طبیعی و روانی است. زمانی که میل جنسی هر دوی زوجین با یکدیگر همخوانی و تناسب ندارد احتمال به مشکل خوردنشان سر این موضوع نسبت به وقتی که میزان تمایلشان در یک سطح است، بیشتر است.
معمولا پزشکان به خانمهایی که تازه زایمان کردهاند توصیه میكنند كه حداقل شش تا هشت هفته پس از زایمان از رابطه جنسی خودداری كند. استرس زیاد مراقبت از نوزاد، تغییر فرم بدن، خستگی و عوامل هورمونی نیز میتواند بر میل جنسی زن بعد از فرزندآوری تأثیر بگذارد.
استرس بیش از حد میتواند بر مؤلفههای سلامت شما از جمله میل جنسی تاثیر بگذارد. هورمون استرس، یعنی کورتیزول همچنین میتواند در کاهش میل جنسی شما نقش داشته باشد. استرس علاوه بر مشکلات جسمی که به وجود میآورد باعث کاهش میل جنسی میشود. اثرات روانشناختی استرس میتواند شما را چنان خسته، مبهوت و مضطرب کند که به میل و انرژی برای رابطه جنسی نداشته باشید.
مشکلات حفظ نعوذ میتواند رابطهی جنسی را دشوار و نامطلوب کند. مردانی که به این مشکل دچارند باید با پزشک صحبت کنند چرا که اختلال عدم نعوظ میتواند یکی از علامتهای مشکلات بزرگتر در سلامت شخص باشد.
این مشکلی است که هم زنان و هم مردان ممکن است آن را تجربه کنند. در خانمها عواملی مانند چرخه قاعدگی، استفاده از داروهای ضد بارداری، زایمان، شیردهی و یائسگی میتواند موجب کاهش میل جنسی شود.
بسیاری از داروها عوارض جانبی جنسی دارند. برخی از داروهایی که میتوانند باعث ایجاد اختلال عملکرد جنسی شوند عبارتند از؛ برخی آنتی هیستامینها، داروهای ضد افسردگی و داروهای فشارخون بالا هستند.
علائم افسردگی عبارتند از: کمبود انرژی، از دست دادن علاقه و لذت، انزوای اجتماعی و خلق و خوی پریشان، همه عواملی هستند که میتوانند در تمایل فرد به رابطه جنسی و صمیمیت جسمی تأثیر داشته باشند.
وقتی شخصی در گذشته مورد سوء استفادهی جنسی قرار میگیرد، آسیب میبیند و این آسیب میتواند بر روابط فعلی و آیندهی او تاثیر بگذارد. واکنشهای عاطفی مانند ترس و شرم، فشار روانی و تحریفات شناختی میتواند تأثیر جدی بر روی زندگی جنسی فرد داشته باشد.
هنگامی که با شریک زندگی خود درگیر هستید، حفظ صمیمیت میتواند دشوار باشد. ممکن است میلی نداشته باشید که با شریک زندگی خود صحبت میکنید، چه رسد به اینکه در فعالیتهای جنسی شرکت کنید. عواملی که ممکن است به حل این مشکل کمک کند عبارتند از:
تحقیقات دربارهی طلاق نشان میدهند متداولترین موضوعاتی که منجر به بروز مشکلات در یک ازدواج میشود عبارت است از؛ دور شدن از یک دیگر، کمبود ارتباط، اختلاف در سلیقهها و مشکلات مالی.
عوامل مختلف در سبک زندگی اشخاص وجود دارد که میتواند در کاهش رابطهی جنسی آنها تاثیر داشته باشد.
گمان نکنید که ازدواج بدون رابطهی جنسی فقط مشکل شما است، پروفسور Denise A. Donnelly از مطالعات خود دربارهی ازدواج بدون رابطهی جنسی با نیویورک تایمز صحبت کرد. او تخمین میزند 15% زوجهای متاهل در شش ماه تا یک سال گذشته با شریک زندگی خود رابطهی جنسی نداشتهاند.
نویسندهی کتاب "ازدواج با گرسنگی جنسی"، Michele Weiner Davis، توضیح داد که چرا یک ازدواج با رابطهی جنسی کم میتواند به یک مشکل اساسی تبدیل شود:
"این مشکل زمانی رخ میدهد که یکی از زوجین به شدت به رابطه میل دارد، سعی میکند نزدیکی جسمی و رابطهی جنسی بیشتری با شریک خود برقرار کند اما همسرش میگوید: «با من چیکار داری؟ چرا اذیتم میکنی؟» وقتی این قطع ارتباط بزرگ رخ میدهد، صمیمیت در همهی سطوح کاهش مییابد. این واقعا احساس دوست داشتن و میل داشتن و همچنین قدردانی و احساس ارتباط بود."
دیویس ادامه میدهد که صدمهای که به دلیل عدم برآورده شدن نیازها به وجود میآید، میتواند تا حدی ارتباط بین یک زوج را تحت تاثیر قرار دهد که ازدواج در معرض خطر قرار بگیرد.
اولین قدم تعیین این موضوع است که آیا شما واقعا یک ازدواج بدون رابطه جنسی دارید یا خیر. باید تعیین شود آیا هر دو طرف با ازدواجی که رابطهی جنسی کمی دارد یا اصلا رابطه ندارد مشکل دارید یا این حالت برایتان مطلوب است. این مورد کاملا به شما و همسرتان بستگی دارد.
هیچ مقدار استانداردی برای رابطه جنسی در ازدواج وجود ندارد. آنچه مهم است این است که آیا شما هنوز هم صمیمیت جسمی و عاطفی با همسر خود داشته باشید.
سعی نکنید ازدواج خود را با دیگران مقایسه کنید زیرا هر رابطه در نوع خود منحصر به فرد است. ممکن است در رسانهها با آمارهایی روبرو شوید که احساس کنید شما و شریک زندگیتان رابطه جنسی کافی ندارید، تحقیقات نشان داده است که ازدواج بدون رابطه جنسی از آنچه فکر میکنید رایجتر است. یک مطالعه در سال 2017 نشان داد که بیش از 15٪ از مردان و تقریبا 27٪ از خانمها گزارش دادهاند که در سال گذشته رابطه جنسی نداشتهاند.
با همسرتان در مورد مسئله کمبود رابطه جنسی یا عدم رابطه جنسی در ازدواج صحبت کنید. ممکن است دشوار باشد، اما این صحبتها لازم است. در غیر این صورت روابط قوی هم میتوانند در رابطه جنسی و صمیمیت مشکلاتی داشته باشند. این صحبت لزوماً نشانهای از ضعف یا مشکل بودن ازدواج شما نیست. این میتواند بدان معنی باشد که شما باید بیشتر صحبت کنید و به عنوان یک زوج وقت بیشتری رابرای با هم بودن اختصاص دهید.
اگر در چگونگی صحبت کردن دربارهی این موضوع با همسرتان به کمک نیاز دارید با یک متخصص روانشناس در این باره صحبت کنید. به یاد داشته باشید موقع صحبت با همسرتان لحن ستیزجویانه نداشته باشید، از جانب خودتان حرف بزنید و او را سرزنش نکنید. سعی کنید صحبت واضحی داشته باشید و احساسات خودتان را بیان کنید. اگر بخشی از رفتارهای او شما را آزار میدهد از احساستان وقتی آن کار را انجام میدهد برایش بگویید.
هر ازدواج با ازدواج دیگر متفاوت است. شما باید با هم صحبت کنید تا بالاخره راهی که برایتان مفید است را پیدا کنید. سعی نکنید مطابق انتظارات دیگران و آنچه که فکر میکنند " طبیعی است" عمل کنید. در مورد هر آنچه هر کدام از شما میخواهد صحبت کنید و به توافق برسید. ایجاد تغییر فقط درصورتی مؤثر خواهد بود که هر دوی شما موافق تغییر و همکاری باشید.
سعی کنید برای بازسازی رابطهی عاشقانهی خود زمان بیشتری را با هم بگذرانید و فعالیتهای جدیدی را با هم شروع کنید. مثلا:
اگر همسر شما نمیپذیرد که در رابطهتان مشکلی وجود دارد و نمیخواهد تغییر کند، باید تصمیم بگیرید آیا میتوانید این کمبود را بدون خیانت به همسرتان بپذیرید؟ سعی کنید در این باره با یک روانشناس متخصص زوج درمانی صحبت کنید.