عفونت واژینال (عفونت ناحیه تناسلی) در خانمها یک بیماری بسیار شایع بوده و از هر 10 زن 8 زن در طول عمر خود به آن مبتلا میشوند. واژن سالم حاوی باکتریها و برخی از سلولهای مخمر است. اما هنگامی که تراز باکتریها و مخمرها بالا میرود باعث خارش و قرمزی و تحریکپذیری خواهد شد. با درمان صحیح میتوانید عفونت را ظرف چند روز کاهش دهید. در موارد شدیدتر، ممکن است دو هفته طول بکشد. عفونت واژن یک عفونت منتقله از نظر جنسی (STI) نیست. تماس جنسی میتواند آن را گسترش دهد، اما زنانی که از نظر جنسی فعال نیستند نیز به آن گرفتار میشوند.
عامل اصلی عفونت قارچ کاندیدا Candida است که باعث تجمع باکتریها میشود. عوامل متعددی میتوانند باعث عفونت دهانه واژن شوند، از جمله:
تشخیص عفونتهای باکتریایی واژن ساده هستند. پزشک درباره سابقه پزشکی شما سوال خواهد کرد. گام بعدی معاینه واژن است. دکتر دیوارههای واژن و رحم شما را بررسی خواهد کرد. در این حالت کمی از ترشحات شما را بر روی لام میگذارد و به آزمایشگاه میفرستد. البته گاهی تشخیص عفونت بدون آزمایش امکانپذیر است و آنقدر واضح است که نیازی به آزمایشات بعدی ندارد.
برای عفونتهای ساده، پزشک معمولا یک درمان یک تا سه روزهی پماد، قرص یا شیاف تجویز میکند. این داروها میتوانند به صورت نسخه و یا بدون نسخه باشد. داروهای رایج درمان عفونت واژن عبارتند از:
اگر علائم عفونت ظرف دو ماه بازگردد، این درمان باید ادامه پیدا کند.
نکته: ممکن است که این عفونتها مداوم بازگشت داشته باشند. در این صورت همسر شما باید تحت آزمایش قرار بگیرد که آیا عفونت از اوست یا خیر. در طی این مدت سعی کنید از روابط جنسی کنترل شده (کاندوم) استفاده کنید.
در زیر چند داروی موضعی گیاهی را برای درمان عفونت به شما معرفی میکنیم، سعی کنید هر مرحله از یکی از آنها استفاده کنید و همهی آنها را با هم استعمال نفرمایید. برخی از داروهای محبوب طبیعی عبارتند از:
نکته: قبل از استفاده از کرمها یا روغنها به واژن خود، دستها را ضدعفونی کنید.
اگر علائم شما به علت چیزی غیر از یک عفونت مخمر ساده باشد، پزشک شما میتواند به تشخیص وضعیت شما کمک کند.
اغلب شما احتمالا میدانید دقیقا چه چیزی منجر به عفونت واژن میشود. برای مثال، برخی از زنان هر بار که آنتی بیوتیک مصرف میکنند، این عفونت را تجربه میکنند و یا زمانی که موارد بهداشتی را در روابط جنسی رعایت نمیکنید شدیدا به این بیماری مبتلا میشوید. پس بهتر است با شناسایی عوامل خطر، از عفونتهای آینده جلوگیری کنید.