تعدادی از مسائل و مشکلات مرتبط با جفت جنین وجود دارند که میتوانند بر روی دوران بارداری و خود جنین تاثیر بگذارند.
جفت ارگانی است که به رشد جنین کمک میکند. جفت از یک طرف به پوشش رحم متصل شده و توسط بند ناف به جنین وصل میشود. جفت اکسیژن، مواد مغذی و آنتی بادیها (اجزای سیستم ایمنی) را از خون مادر به جنین منتقل میکند. همچنین مواد دفعی از بدن جنین به خون مادر منتقل میگردد، بنابراین بدن مادر به راحتی میتواند از شر آنها خلاص شود.
جفت در چند هفته اول بارداری، هر جایی که تخم بارور شده در آن خود را جاسازی کرده باشد، ایجاد میشود. بنابراین جفت میتواند در امتداد قسمت بالایی، جانبی، جلو یا پشت دیواره رحم باشد.
عوامل زیادی بر سلامت جفت تأثیر میگذارد، از جمله:
عوارض زیادی وجود دارد که میتواند روی جفت تأثیر بگذارد. شایعترین اختلالات عبارتند از:
جفت سر راهی یا پلاسنتا پرویا وضعیتی است که در آن جفت به مناطق بسیار پایین دیواره رحم متصل میشود. در این حالت جفت به صورت جزئی یا کامل دهانه رحم را میپوشاند.
این وضعیت در سه ماهه سوم بارداری و از هر 200 زن باردار یک نفر را مبتلا میسازد. با این وجود ممکن است با پیشرفت دوران بارداری این وضعیت برطرف شود.
جفت سر راهی در زنان باردار با شرایط زیر بیشتر مشاهده میگردد:
سه نوع جفت سر راهی وجود دارد:
جفت سر راهی میتواند باعث خونریزی واژن قبل و در هنگام تولد شود. این خونریزی شدید است و ممکن است نیاز به درمان پزشکی داشته باشد.
جدا از خونریزی، جفت سر راهی میتواند عوارض زیر را در دوران بارداری ایجاد کند:
جفت جنین سقط شده وضعیت جدی است که در آن جفت قبل از زایمان نوزاد از داخل دیواره رحم بیرون میرود. این یک وضعیت اضطراری است زیرا به این معنی است که سیستم حمایت کننده جنین از کار افتاده است. جداشدن زودرس جفت، شرایط نادر اما پیچیدهای است که حدود 1٪ از حاملگیها را درگیر مینماید. این افتادگی جفت جنین میتواند به صورت جزئی یا کامل باشد. این شرایط معمولاً در سه ماهه سوم رخ میدهد. جفت جنین سقط شده علت اصلی مرگ جنین و نوزاد است.
این حالت همچنین باعث بالا رفتن میزان زایمان زودرس و محدودیت رشد جنین میشود.
خطر افتادگی جفت میتواند با موارد زیر افزایش یابد:
مادران با نقص افتادگی جفت ممکن است خونریزی واژن، درد رحم یا شکم، انقباضات مداوم و ناهنجاری ضربان قلب جنین را تجربه میکنند. تشخیص اختلال جفت بر اساس علائم انجام میشود و براساس شدت آنها درمان انجام میشود.
با توجه به نقشی که جفت در اکسیژن رسانی و تحویل مواد مغذی ایفا میکند، افتادگی جفت میتواند باعث محرومیت جنین از دستیابی به این مواد مغذی حیاتی شود.
این محرومیت میتواند منجر به رشد غیرطبیعی جنین، زایمان زودرس، محدودیت رشد جنین و سقط جنین شود.
نارسایی جفت با پره اکلامپسی مرتبط است و علت فشارخون بالا در دوران بارداری است.
همانطور که گفته شد، جفت با ارسال مواد مغذی و اکسیژن برای رشد جنین و فیلتر کردن مواد زائد آنها نقش مهمی در رشد جنین دارد.
اما در بعضی مواقع ممکن است جفت به درستی عمل نکند. هنگامی که این اتفاق میافتد، نمیتواند مقادیر کافی از مواد مغذی را ارائه دهد و باعث نارسایی جفت میگردد. این شرایط با نسبت 1 در 300 بارداری رخ میدهد.
این ناهنجاری جفت اغلب منجر به محدودیت رشد جنین و وزن کم هنگام تولد در نوزادان خواهد شد.
زنان با نارسایی جفت ممکن است متوجه حرکت کمتر جنین و اندازه رحم کوچکتر نسبت به قبل شوند.
این شرایط به احتمال زیاد در مادرانی رخ میدهد که:
عواقب این شرایط هم میتواند مادر و هم در جنین تاثیر گذار باشد. مادران مبتلا به دیابت و فشارخون بالا بیشتر در معرض ابتلا به این شرایط قرار دارند.
علائم نارسایی جفت شامل موارد زیر است:
پره اکلامپسی با فشارخون بالا و وجود پروتئین در ادرار مشخص میشود. علائم پره اکلامپسی شامل افزایش وزن بیش از حد، ورم، سردرد و فشارخون بالا است.
در صورت وجود نارسایی جفت، خطراتی که جنین و نوزادان را تحت الشعاع قرار میدهد شامل موارد زیر است:
وجود نارسایی جفت در اوایل بارداری مشکلاتی را که کودک تجربه میکند، تشدید خواهد کرد.
درمانی برای نارسایی جفت وجود ندارد، اما دریافت مراقبتهای لازم برای کنترل شرایط بارداری ضروری است.
پزشک متخصص زنان و زایمان ممکن است به مادر باردار به طور مرتب توصیه کنند:
انفارکتوس جفت مناطقی از بافت مرده است که در داخل جفت یافت میشود که به طور معمول ناشی از عوارض عروق خونی میباشد.
این ناهنجاری جفت باعث کاهش جریان خون به مناطق آسیب دیده میشود. در بعضی مواقع، این حالت میتواند باعث محدودیت رشد جنین یا مرگ شود. انفارکتوس جفتی بیشتر در زنان با فشارخون بالا مشاهده میشود.
چسبندگی جفت یا پلاسنتا اکرتا زمانی رخ میدهد که جفت در اعماق دیواره رحم جاسازی شده باشد. این یک عارضه نادر از بارداری است که خروج جفت بعد از زایمان را با دشواری مواجه میسازد. چسبندگی جفت یک بیماری جدی است که یک مورد از هر 2500 بارداری رخ میدهد.
جفت و رگهای خونی آن عمیقاً به دیواره رحم وصل میشوند. سه شکل برای این شرایط وجود دارد:
جفت به طور محکم به دیواره رحم وصل شده است.
جفت از طریق عضله به دیواره رحم وصل میشود.
جفت در تمام دیواره رحم رشد میکند و به سایر اندامهای اطراف متصل میشود.
عوامل خطر برای ایجاد چسبندگی جفت عمدتا ناشناخته است. تصور میشود که این افراد شامل سابقه جفت سر راهی و یا سزارین قبلی بودهاند. عوارض این بیماری میتواند شامل خونریزی واژن در سه ماهه سوم، خونریزی شدید پس از زایمان، سزارین و هیسترکتومی متعاقب آن باشد.
اگر جفت جنین جلو باشد، زمانی مشاهده میشود که جفت به دیواره جلوی رحم وصل میگردد. این مکان طبیعی برای جابجایی و رشد جفت است و ایجاد عوارض در آن بسیار بعید است.
داشتن جفت قدامی میتواند احساس حرکت کودک را کمی دشوارتر کند زیرا جنین توسط لایههای جفت در قسمت جلوی شکم یا معده مادر قرار گرفته است.
در موقعیت جفت جنین پایین اتصال جفت با رحم در ناحیه پایین صورت گرفته و ممکن است قسمتی یا تمامی از آن گردن رحم (ورودی رحم) را بپوشاند.
این حالت میتواند باعث خونریزی در دوران بارداری یا هنگام تولد نوزاد شود. اگر جفت جنین پایین باشد و یا دهانه رحم را پوشانده باشد، مادر باردار قادر به زایمان طبیعی نخواهد بود و به عمل جراحی سزارین نیاز خواهد داشت.
پس از به دنیا آمدن نوزاد، رحم مادر منقبض میشود و جفت از آن خارج میشود. این شرایط به عنوان مرحله سوم زایمان اطلاق میشود.
بعضی اوقات جفت یا بخشی از جفت یا غشاها میتوانند در رحم همچنان باقی بمانند. این به عنوان جفت جنین حفظ شده، شناخته میشود. این شرایط بسیار شایع نیست، اما در صورت عدم درمان، جفت باقی مانده میتواند عوارضی ایجاد کند.