بیماری کین باخ اختلالی است که در مچ دست ایجاد میشود. این نام به پاس زحمات دکتر رابرت کین باخ، رادیولوژیست وینی اهل اتریش که در سال 1910 به تشریح این بیماری پرداخت بدان اطلاق گردیده است. این بیماری به از کار افتادگی استخوان هلالی که مهمترین استخوان مچ دست است مربوط میباشد.
به عبارت دیگر، بیماری کین باخ را میتوان نام دیگر آواسکولار نکروز دانست (بروز مشکل در بافت استخوانی به علت نقص در خونرسانی) که با بروز مشکل در استخوان هلالی همراه است. نوع کلاسیک کین باخ به اختلال شریانی وابسته است، اما ممکن است این بیماری پس از حوادثی که سبب انسداد وریدی یا افزایش فشار بین استخوانی میشوند نیز به وجود آید.
بیماری کین باخ یک اختلال نسبتا نادر است که مانع از رسیدن خون به استخوان هلالی میشود. استخوان هلالی یکی از هشت استخوان کوچک موجود در مچ دست شماست که عضو بسیار مهمی برای حرکت مچ دست به شمار میآید.
این بیماری در مرحله اولیه، باعث ایجاد درد میشود. لکن با پیشرفت آن، بافت استخوانی به تدریج از بین رفته و درد بیشتر شده و بیحرکت شدن مچ دست و آرتروز نیز قابل مشاهده خواهند بود. بیماری کین باخ معمولا فقط یک مچ را گرفتار میکند و میتوان از درمانهای جراحی و غیر جراحی برای کاهش درد و حفظ عملکرد مچ دست استفاده نمود.
به تدریج با افزایش تورم و حساسیت، استخوان مچ دست از شکل طبیعی خود خارج میشود. درد و سفتی آن با افزایش تورم و حساسیت بیشتر شده و حرکت مچ دست کاهش مییابد. اگر خونرسانی به یکی از بافتهای بدن قطع شود، اکسیژن و مواد مغذی به آن بافت نمیرسند و لذا آن بافت میمیرد.
استخوان نیز بافتی زنده است که به خونرسانی منظم و تغذیه نیازمند است، بنابراین اگر خونرسانی به یکی از استخوانها متوقف شود، استخوان خواهد مرد و آواسکولار نکروز اتفاق خواهد افتاد. کین باخ، بیشتر در سنین 20 تا 40 سالگی رخ میدهد و در مردان بیشتر از زنان دیده میشود. این بیماری به ندرت در هر دو مچ دست اتفاق میافتد.
هنوز علت بروز بیماری کین باخ به خوبی شناخته نشده است. این بیماری ممکن است پس از ایراد برخی آسیبها به مچ دست، مانند افتادن بر روی آن به وجود آید. بعضی چیزهای دیگر نیز ممکن است شما را در معرض ابتلا به این بیماری قرار دهد.
به عنوان مثال، اکثر مردم دارای دو رگ خونی هستند که خون را به استخوان هلالی میرسانند، اما در برخی افراد تنها یک رگ وجود دارد. لذا این امر ممکن است خونرسانی به استخوان را کندتر کند. علاوه بر این، اگر دو استخوان ساعد، طولهای مختلفی داشته باشند، برخی حرکات مچ دست، ممکن است فشار اضافی به استخوانهای آن وارد کند. از دیگر عوامل به وجود آورنده بیماری کین باخ میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
کوتاهتر بودن یکی از استخوانهای ساعد از آن یکی یا شکل استخوان هلالی
وقوع یک حادثه یا حوادث متعددی که سبب آسیب دیدن استخوان هلالی شوند
بیماری کین باخ معمولا در افرادی که دچار اختلال در خونرسانی به بافتها شدهاند و همچنین در بیماریهایی مانند لوپوس، کم خونی سلول داسی و اختلالات دماغی مرتبط، قابل مشاهده است.
شواهدی از اینکه بیماری کین باخ میتواند ارثی باشد وجود ندارد، اما عوامل ژنتیکی ممکن است در بروز این بیماری نقش داشته باشد. تا کنون هیچگونه شواهدی وجود نداشته که نشان دهد مشاغل خاص خطر ابتلا به بیماری کین باخ را افزایش میدهند.
شایعترین نشانههای بیماری کین باخ عبارتند از:
بیماری کین باخ میتواند اغلب با انجام یک معاینه فیزیکی و گرفتن اشعه ایکس تشخیص داده شود. در مراحل اولیه این بیماری، اشعه ایکس ممکن است طبیعی باشد و برای تایید تشخیص، به تستهای دیگری نیاز است.
به احتمال زیاد، قابل اطمینانترین تست برای ارزیابی خونرسانی به استخوان هلالی، تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI)، سی.تی اسکن و اسکن تخصصی استخوان میباشد. این بیماری به تدریج پیشرفت میکند و بیماران اغلب به مدت چند ماه یا حتی سالها قبل از اینکه به دنبال درمان باشند، دچار این بیماری شدهاند.
در این مراحل، تشخیص بیماری دشوار خواهد بود. گزینههای درمان به شدت به مرحله بیماری بستگی دارد. در مراحل اولیه، درمان میتواند ساده یا مؤثر باشد. لکن در مراحل پیشرفتهتر، بیشتر از جراحی استفاده میشود.
یکی دیگر از انواع درمانهای بیماری کین باخ، فیزیوتراپی دست است. بنابراین چنین بیمارانی میتوانند به یک متخصص فیزیوتراپیست مراجعه نمایند. گزینههای غیر جراحی زیر میتوانند در درمان این بیماری موثر باشند. در مراحل اولیه، استراحت مچ دست شانس جریان یافتن خون در استخوان هلالی را افزایش میدهد.
تزریق کورتیزون و داروهای ضد التهابی مانند ایبوپروفن، آسپرین و سایر داروهای ضد درد ممکن است در طول مراحل اولیه به کاهش تورم و درد کمک کنند. اگر تاثیر داروهای ضد التهابی بدون نسخه (OTC) کمتر شود، پزشک ممکن است عمل جراحی را توصیه کند.