آنژیومها، تومورهای خوشخیم به وجود آمده از سلولهای دیواره رگهای عروقی یا رگهای لنفاوی (لایه درون رگی) هستند و یا از سلولهای بافت اطراف این عروق حاصل میشوند. آنژیومها معمولا با توجه به سن بیماران به وجود میآیند، اما ممکن است نشانهای از وجود مشکلات سیستمیک مانند بیماری کبد نیز باشند و آنها معمولا بدخیم نیستند.
خالهای قرمز یا آنژیوم گیلاسی، که بیشتر بر روی پوست رشد میکنند میتوانند در بسیاری از قسمتهای بدنتان مشاهده شوند. این خالهای قرمز به عنوان آنژیومهای سالخوردگی یا نقاط کامل دمورگان و غدد خون رگی گیلاسی، نیز شناخته میشوند.
این آنژیومها یا خالها معمولا در افراد بالای 30 سال مشاهده میشوند. مجموعه عروق خونی کوچک موجود در داخل یک آنژیوم گیلاسی به آن ظاهری قرمز رنگ میدهند. این نوع عارضه پوستی معمولا نگران کننده نیست، مگر اینکه دچار خونریزی شود یا تغییری در اندازه، شکل یا رنگ آن به وجود آید.
بنابراین اگر متوجه خونریزی یا تغییر ظاهر خالهای قرمز موجود بر روی پوستتان شدید باید با پزشک خود صحبت کنید چرا که چنین چیزی میتواند نشانهای دال بر وجود سرطان پوست باشد. آنژیومهای گیلاسی، تودهای از سلولهای دارای رشد بیرویه موجود در داخل رگهای خونی هستند که معمولا در حدود 40 سالگی ظاهر میشوند. برخی برآوردها نشان میدهند که اکثر سالخوردگان در سن 70 سالگی حداقل یکی از این خالها را دارند.
این خالهای قرمز معمولا بر روی قفسه سینه، پشت و یا شانه به وجود میآیند و همانند برآمدگیهای کوچک قرمز، بنفش، آبی یا سیاه رنگی به نظر خواهند رسید. با این حال، آنها به ندرت در سایر مکانهای آناتومیک بدن مانند صورت، دستها و پاها ظاهر میشوند.
لکن گاهی اوقات نیز بر روی پوست سر ظاهر میگردند. آنژیومهای گیلاسی معمولا هموار بوده و یا همانند برجستگی کوچکی از پوست بیرون میزنند. آنژیوم گیلاسی معمولا به صورت تک یا چندتایی ظاهر شده و عمدتا بر روی تنه و قسمتهای فوقانی بدن قابل مشاهده است.
آنها معمولا به شکل کورکهای کاملا گرد یا بیضوی شکل یا گنبدی شکل قرمز روشن، ظاهر میشوند که قطرشان در حدود چند میلیمتر است. آنژیومهای گیلاسی شایعترین نوع تکثیر عروق خونی بر روی پوست هستند.
علت پیدایش آنژیومهای گیلاسی شناخته شده نیست. با این حال، از آنجایی که این کورکهای قرمز رنگ بیشتر با افزایش سن بیمار مشاهده میشوند، فرآیند پیری ممکن است در بروز این آنژیومهای گیلاسی نقش مهمی را بر عهده داشته باشد.
همانطور که سن ما بالاتر میرود، سلولهای قدیمیتر سیگنالهای خطای بیشتری را از خود منتشر میکنند و گاهی اوقات بیش از حد رشد مینمایند. این رشد بیش از حد به ندرت به شکل سرطان یا تومور بدخیم بافت رگی در آمده، بلکه بیشتر به شکل توده بیخطری به نام آنژیوم، خود را نشان میدهد.
علاوه بر این، مطالعات متعدد نشان دادهاند که بروز آنژیومهای گیلاسی با بارداری، آب و هوا و قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی نیز مرتبط میباشد. همچنین، برخی مطالعات پدیدار شدن این خالها را به عوامل ژنتیکی نسبت میدهند.
ممکن است یک عامل ژنتیکی خاص باعث شود برخی افراد به این عارضه مبتلا شوند. علاوه بر این، برخی بیماریها و مشکلات خاص پزشکی نیز میتوانند با ابتلا به آنژیوم گیلاسی مرتبط باشند. نارسایی کبد نیز یکی دیگر از مواردی است که میتواند سبب ابتلا به آنژیوم گیلاسی شود.
آنژیومها معمولا در سطح پوست یا در جاهایی از بدن که در معرض دید قرار دارند ظاهر میشوند و بسته به مکانی که در آنجا پدیدار میگردند میتوانند مشکلاتی را از نظر زیبایی برای افراد به وجود آورند. در عین حال، آنها ممکن است علائم ابتلا به بیماریهای جدی دیگری نظیر سیروز باشند.
بنابراین این خالها باید حتما مورد آزمایش قرار گیرند تا اگر مشکل جدیای وجود دارد برطرف شوند و اگر مشکلی نیست فقط به جنبه زیباییشناسی مسئله توجه گردد. این نوع آنژیومها معمولا باعث عارضه خاصی نمیشوند، اما ممکن است به علت مالش و یا زخم خونریزی کنند. این آنژیومهای گیلاسی معمولا به همراه کراتوز سبورئیک که با افزایش سن به وجود میآیند قابل مشاهده میباشند.
تا کنون هیچ تحقیقی بر روی آنژیوم گیلاسی صورت نگرفته و به نظر نمیرسد که رسیدگی به آنها ضروری باشد. با این وجود، اگر آنژیومها با خالها یا سایر ضایعات پوستی مشکوک مقارن باشند متخصص پوست شما میتواند با یک درماتوسکوپ به بررسی آنها بپردازد و چگونگی رشد این آنژیومهای گیلاسی را مورد بررسی قرار دهد. گاهی اوقات نیز از یک بیوپسی پوست برای تایید تشخیص استفاده میشود.
آنژیومهای گیلاس بیضرر هستند و نیازی به درمان ندارند. اما در بعضی موارد، ممکن است بیمار به هر دلیلی به دنبال از بین بردن این نوع آنژیومها باشد. این درمانها عبارتند از:
برداشتن آنژیومهای گیلاسی- در حالی که درمان لازم نیست، اما برخی از مردم به دلیل حفظ زیبایی، گزینه برداشتن آنژیومها را انتخاب میکنند. برای انجام این کار، چند روش مختلف و مطمئن وجود دارد، که شما و پزشکتان میتوانید تصمیم بگیرند کدامیک برایتان بهتر هستند. این جراحی معمولا در مطب پزشک انجام شده و احتمالا با استفاده از یک بیحس کننده موضعی انجام خواهد شد.
این نوع لیزر یا سایر انواع لیزرها میتوانند برای از بین بردن آنژیومهای گیلاسی به کار گرفته شوند. ممکن است در ناحیه مذکور کبودی رخ دهد، اما برخی مطالعات نشان دادهاند که این گزینه بسیار مطمئنتر و راحتتر از سایر روشها است. برای برطرف نمودن کامل آنژیومها ممکن است چندینبار لیزر نیاز باشد، اما آلرژی معمولا به ندرت رخ میدهد.
یک وسیله خاص برای حذف و یا سوزاندن آنژیوم گیلاسی با استفاده از گرما است. البته ممکن است بعضی ناراحتیها و زخمهای موضعی در محل درمان به وجود آید.
برش و تراشیدن شامل تراشیدن یا بریدن و برداشتن آنژیومها است. البته ممکن است بعضی ناراحتیها و زخمهای موضعی در محل درمان به وجود آید.
در این نوع درمان از مواد بسیار سرد، یا نیتروژن مایع، برای هدف قرار دادن آنژیومها و از بین بردن آنها استفاده میشود. البته بروز زخم در این نوع درمان نیز شایع است.
به طور کلی با اینکه آنژیومهای گیلاسی بیخطر هستند اما در موارد نادر میتوانند به ضایعات خطرناکی تبدیل شوند پس بهتر است برای معاینه و درمان حتما به پزشک مراجعه نمایید.