راش‌های پوستی سندرم شیرین چه زمانی به وجود می‌آیند؟

سندرم شیرین یک بیماری پوستی نادر است. علائم اصلی آن تب و ضایعات دردناک پوستی است که عمدتا بر روی بازوها، گردن، سر و تنه نمایان می‌شوند.

شایع‌ترین درمان برای سندرم شیرین، قرص‌های کورتیکواستروییدی مانند پردنیزون می‌باشند. علائم اغلب چند روز پس از شروع درمان ناپدید می‌شوند، اما عود بیماری شایع است.

علائم

علائم اصلی سندرم شیرین، بروز دانه‌های قرمز کوچک بر روی بازوها، گردن، سر و تنه است. اغلب به طور ناگهانی پس از تب یا عفونت تنفسی فوقانی ظاهر می‌شوند. این دانه‌ها به سرعت اندازه‌شان بزرگتر می‌شود و به خوشه‌های دردناک تقریبا 2.5 سانتی‌متری یا بیشتر از آن می‌رسند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنید

در صورت بروز بثورات دردناک قرمز رنگ که به سرعت بزرگتر می‌شوند، به پزشک برای درمان مناسب مراجعه کنید.

علل

در اغلب موارد، علت سندرم شیرین شناخته شده نیست. سندرم شیرین گاهی اوقات با سرطان، و اغلب لوسمی همراه است. گاهی اوقات این اختلال ممکن است با یک تومور توپر مانند سرطان سینه یا روده بزرگ مرتبط باشد. سندرم شیرین ممکن است به عنوان یک واکنش به یک دارو نیز اتفاق بیفتد. بیشتر داروهای تولید کننده گلبول‌های سفید خون، تشدید کننده این شرایط هستند.

عوامل خطر

سندرم شیرین شایع نیست، اما عوامل خاصی که می‌توانند احتمال ابتلاء را افزایش دهند عبارتند از:

جنسیت

به طور کلی، احتمال ابتلای زنان به این شرایط بیشتر از مردان است.

سن

گرچه سالخوردگان و حتی نوزادان می‌توانند دچار سندرم شیرین شوند، با این وجود این بیماری عمدتا در افراد بین 30 تا 60 سال رخ می‌دهد.

سرطان

دیگر مشکلات سلامتی. سندرم شیرین ممکن است به دنبال عفونت تنفسی فوقانی رخ دهد و بسیاری از افراد قبل از ظاهر شدن بثورات علائم بیماری آنفلوآنزا را گزارش می‌دهند. هم‌چنین احتمال رخ دادن آن همراه با بیماری التهابی روده وجود دارد.

بارداری

برخی زنان در طول بارداری سندرم شیرین را تجربه می‌کنند.

حساسیت دارویی

داروهای مرتبط با سندرم شیرین شامل آزاتیوپرین (Azasan، Imuran)، فاکتور محرک کلونی گرانولوسیتی، آنتی بیوتیک‌های خاص و برخی از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی.

تشخیص

متخصص پوست می‌تواند سندرم شیرین را فقط با نگاه کردن به ضایعات تشخیص دهد. اما به احتمال زیاد تست‌های خاصی برای رد کردن شرایطی که علائم مشابهی دارند، تجویز خواهد کرد و این آزمایش‌ها عبارتند از:

آزمایش خون

یک نمونه از خون ممکن است برای بررسی میزان سلول‌های سفید خونی و هم‌چنین اختلالات خونی گرفته شود.

بیوپسی پوست

پزشک ممکن است یک بخش کوچکی از بافت آسیب دیده را برای آزمایش در زیر میکروسکوپ برش دهد. بافت تجزیه و تحلیل می‌شود تا مشخص شود که آیا مشخصه‌های اصلی سندرم شیرین وجود دارد یا نه.

درمان

راش‌های پوستی سندرم شیرین ممکن است بدون درمان ناپدید شود. اما داروها می‌توانند روند بهبودی را به طور چشمگیری افزایش دهند. شایع‌ترین داروهایی که برای سندرم شیرین مورد استفاده قرار می‌گیرند، کورتیکواستروئیدها هستند که در انواع مختلفی می‌باشند از جمله:

قرص‌های خوراکی کورتیکواستروئیدی

این قرص‌ها مانند پردنیزون، به خوبی عمل می‌کنند اما کل بدن شما را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

اگر تعداد ضایعات بیشتر از چند عدد باشد به احتمال زیاد مصرف کورتیکواستروئیدها لازم خواهد بود. مصرف طولانی مدت می‌تواند عوارض جانبی مانند افزایش وزن، بی‌خوابی و ضعف استخوانی را ایجاد نماید.

کرم یا پماد

این مواد فقط بر روی بخشی از پوست می‌توانند مورد استفاده قرار بگیرند.

تزریق

گزینه دیگر تزریق مقدار کمی از کورتیکواستروئید مستقیما به درون هر ضایعه می‌باشد. که این حالت ممکن است برای افرادی که تعداد زیادی از ضایعات را دارند، کمتر امکان پذیر باشد. گاهی اوقات داروهای دیگر برای سندرم شیرین تجویز می‌شوند، و معمولا برای افرادی مورد استفاده قرار می‌گیرد که توانایی مصرف طولانی مدت کورتیکواستروئیدها را ندارند. بعضی از داروهای رایج کورتیکواستروئیدی عبارتند از:

• داپسون
• یدید پتاسیم
• کلشیسین (Colcrys، Mitigare)

منابع:

1. https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/sweets-syndrome/symptoms-causes/syc-20351117