نارسایی قلبی به ناتوانی قلب در پمپ کردن خون کافی به اندامهای بدن گفته میشود. در صورتی که جریان خون کافی نباشد، تمام اندامهای حیاتی بدن از کار میافتند. در برخی از افرادی که نارسایی قلبی دارند، قلب به سختی میتواند خون کافی به اندامهای بدن برساند.
سایر افراد ممکن است دچار سفتی عضله قلب شده باشند که مانع از خونرسانی به قلب شود یا خونرسانی به قلب را کاهش دهد. نارسایی قلبی ممکن است سمت راست یا چپ یا هر دو طرف قلب را درگیر کند. این بیماری میتواند حاد (کوتاه مدت) یا مزمن (بلند مدت) باشد.
در نارسایی حاد قلب، علائم ناگهانی بروز کرده و تقریبا سریع رفع میشوند. این نوع بیماری اغلب پس از حمله قلبی رخ میدهد. ممکن است در اثر مشکلات دریچهای قلب که جریان خون در قلب را کنترل میکند نیز اتفاق بیفتد. در نارسایی مزمن قلب، علائم دائمی است و به تدریج بیشتر نمیشود. بیشتر نارساییهای قلبی از نوع مزمن است.
نارسایی قلبی معمولا با بیماری دیگری در ارتباط است. شایعترین علت نارسایی قلبی، بیماری عروق کرونری (CAD) است که موجب تنگی عروقی میشود که خون و اکسیژن به قلب میرسانند. سایر بیماریهایی که خطر بروز نارسایی قلبی را افزایش میدهند، عبارتست از:
شایعترین نوع نارسایی قلبی است. بطن چپ قلب در پایین و سمت چپ قلب قرار دارد. بطن چپ، خون سرشار از اکسیژن را به اندامها میرساند. نارسایی سمت چپ قلب زمانی رخ میدهد که بطن چپ به خوبی خون را پمپ نمیکند و اندامهای بدن از دریافت خون اکسیژندار محروم میشود. این خون در عوض به داخل ششها میرود و موجب تنگی نفس و تجمع مایعات اضافی ریه میشود.
بطن راست وظیفه دارد که خون را به ششها پمپ کند تا از ششها اکسیژن دریافت کند. نارسایی قلبی در سمت راست، موقعی رخ میدهد که بطن راست قلب نمیتواند وظیفه خود را به خوبی انجام دهد. تجمع خون در ششها که در اثر نارسایی بطن چپ رخ میدهد، موجب میشود که بطن راست بیشتر کار کند.
فعالیت زیاد بطن راست باعث میشود که به بطن راست فشار بیاید و از کار بیفتد. نارسایی بطن راست در اثر بیماریهای دیگر نیز رخ میدهد مثل بیماری ریوی. علامت نارسایی بطن راست، تورم اندامهای تحتانی است. این تورم ناشی از انباشته شدن مایعات در پا، ساق پا و شکم است.
زمانی رخ میدهد که ماهیچه قلب سفت میشود. این سفتی که به خاطر بیماری قلبی است، به این معناست که خون به راحتی در قلب جمع نمیشود. به این بیماری، اختلال دیاستولیک هم میگویند. این بیماری که در زنان شایعتر است، منجر به نرسیدن خون به اندامهای بدن میشود.
زمانی رخ میدهد که ماهیچه قلب نمیتواند منقبض شود. انقباض قلب برای پمپ شدن خون اکسیژندار به اندامهای بدن ضروری است. به این بیماری، اختلال سیستولیک هم میگویند که معمولا موقعی ایجاد میشود که قلب ضعیف و متورم میشود. نارسایی سیستولیک قلبی در مردان شایعتر است.
نارسایی سیستولیک و دیاستولیک ممکن است در سمت چپ یا راست یا در هر دو سمت قلب رخ دهد.
افراد سیاهپوست بیشتر از دیگر نژادها ممکن است به این بیماری دچار شوند. شیوع این بیماری در مردان بیشتر است. افرادی که دچار بیماریهایی هستند که به قلب آسیب میزند (از جمله آنمی، کم کاری و پرکاری تیروئید، آمفیزم)، بیشتر از دیگران در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند. سیگار کشیدن، مصرف غذاهای با چربی و کلسترول بالا، کم تحرکی و اضافه وزن خطر نارسایی قلبی را افزایش میدهد.
بسته به شدت بیماری متفاوت است. درمان اولیه علائم را به سرعت بهبود میدهد ولی همچنان باید هر سه ماه یا شش ماه یک بار به طور منظم آزمایش بدهید. هدف اصلی از درمان، افزایش طول عمر است.
در مراحل اولیه بیماری نارسایی قلبی، میتوان داروهایی تجویز کرد تا علائم تسکین یابد و از وخیمتر شدن بیماری جلوگیری شود. این داروها تجویز میشوند تا: