آرتریت پسوریاتیک یک بیماری خود ایمنی مزمن است که به شکل التهاب پوست (پسوریازیس) و مفاصل (آرتریت التهابی) مشخص میشود. پسوریازیس یک بیماری شایع پوست است.
پسوریازیس اغلب بر روی نواحی آرنج و زانو، سر و گوش، ناف و اطراف ناحیه تناسلی یا مقعد تاثیر میگذارد. تقریباً 15 تا 25 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس همچنین التهاب مربوط به مفاصلشان را ایجاد میکنند. بیماران مبتلا به آرتریت التهابی و پسوریازیس به عنوان داشتن آرتریت پسوریاتیک تشخیص داده میشوند.
شروع آرتریت پسوریاتیک به طور کلی در دهههای چهارم و پنجم زندگی رخ میدهد. مردان و زنان به طور یکسان تحت تاثیر قرار میگیرند. بیماری پوست (پسوریازیس) و بیماری مفصلی (آرتریت) اغلب به طور جداگانه ظاهر میشود.
در واقع، بیماری پوستی در حدود 80 درصد افراد مبتلا به آرتریت است. با این حال، آرتریت ممکن است قبل از پسوریازیس تا 15٪ از بیماران پیش آید. در برخی از بیماران تشخیص آرتریت پسوریازیک ممکن است دشوار باشد اگر آرتریت سالها پیش از پسوریازیس پیش برود.
در واقع، بعضی از بیماران آرتریت را بیش از 20 سال قبل از شروع پسوریازیس دیده بودند! در مقابل بیماران، پسوریازیس را بیش از 20 سال قبل از ایجاد آرتریت میتوانند داشته باشند و منجر به تشخیص نهایی آرتریت پسوریاتیک میشوند.
در بیماری آرتریت پسوریاتیک، هر یک از مفاصل بدن ممکن است درگیر شوند، ولی عمدتاً مفاصل انگشتان و مهرههای کمری و گردنی مبتلا میشوند.
این اختلال معمولاً خفیف بوده و بیشتر بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال شروع شده و در سراسر زندگی به طور متناوب ادامه مییابد. درد، تورم، محدودیت حرکت، احساس درد هنگام لمس و گرمی مفاصل مبتلا، پوستهریزی پوست، ناخنهای چالهدار، برجسته و زرد رنگ، خستگی و تب از نشانههای این بیماری میباشد.
انگشتان دست و پای سفت، پف کرده و سوسیسی شکل، همراه با درد مفاصل و حساسیت به لمس شایع هستند. عود پسوریازیس و درد مفاصل میتواند در همان زمان و در همان محل رخ دهد، اما همیشه این طور نیست. شما ممکن است متوجه مواردی دیگر نیز بشوید مثل:
این بیماری به احتمال زیاد در خانواده منتقل میشود. حدود چهل درصد از افراد با این شرایط در بستگان نزدیک خود کسی را دارند که دارای مشکلات مفصلی و یا پوست است. عفونتهایی مانند عفونت استرپتوکوکی گلو نیز ممکن است ارتباطی با پسوریازیس داشته باشند.
در این فرم از بیماری اغلب زانو، مچ پا، مچ دست یا انگشت فرد مبتلا را تحت تأثیر خود قرار میدهد و در مجموع یک تا چهار مفصل مورد اشاره ملتهب میشود. معمولاً، علائم آرتریت در هر دو طرف بدن فرد به طور مساوی (یعنی بیماری متقارن نیست) بروز نمیکند.
در این نوع بیماری بیشتر مفاصل بدن فرد مبتلا مفاصل چندگانه ملتهب و این بیماری هر دو طرف بدن فرد مبتلا را به صورتی یکسان تحت تأثیر قرار میدهد. ناخنها اغلب دارای حفره و شیار هستند، این عارضه میتواند علائمی شبیه بیماری آرتریت روماتوئید داشته و گاها با آن اشتباه شود.
این فرم از بیماری معمولاً یک یا دو مفصل ساکرولیاک (مفاصل که در ستون فقرات و لگن و قسمت پایین کمر وجود دارند) و بعضی اوقات دیگر مفاصل ستون فقرات را درگیر و ملتهب میکند، نتیجه این امر برای فرد بیمار، سفتی و درد صبحگاهی در ناحیه پشت است.
این بیماری اغلب شامل تنها یک انگشت و همچنین نواحی نزدیک ناخن را درگیر میکند، جدا از مورد یاد شده در این بیماری ممکن است یک و یا چند مفصل ملتهب و دچار درد شوند.
این فرم از بیماری جدیترین و ابتداییترین نوع آرتریت پسوریاتیک است. در این شکل از بیماری، انگشتان به دلیل تخریب مفاصل و استخوانهای اطراف آن، کوتاه میشود.
بسیاری از افرادی که دچار آرتریت (ورم مفاصل) پسوریاتیک میشوند، قبلا پسوریازیس داشتهاند. تنها حدود ۱۵٪ افراد بدون هیچ گونه سابقه مشکل پوستی دچار این مشکل میشوند. اگر شما پسوریازیس داشتهاید و متوجه درد مفاصل، شدید به پزشک متخصص آرتریت مراجعه کنید. سه نفر از ده نفری که پسوریازیس دارند دچار ورم مفاصل پسوریاتیک میشوند.
برای ناراحتی خفیف، استفاده از داروهای بدون نسخه نظیر آسپرین ممکن است کافی باشد. برای کاهش التهاب مفصلی از داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی، تزریق کورتون به داخل مفاصل مبتلا (گاهی) و داروهای سرکوبگر دستگاه ایمنی نظیر متوترکسات ممکن است استفاده شود. همچنین داروی جدید خوراکی Otezla (اپرمیلاست) به آرتریت پسوریاتیک کمک میکند.
داروهای بیولوژیکی بخشهای سیستم ایمنی بدن شما را مورد هدف قرار میدهند. آنها میتوانند سرعت آسیب به مفاصل را کاهش دهند و علائم آن مانند درد مفاصل، تورم و پوسته پوسته شدن پوست را تسکین دهند. پزشک شما ممکن است در صورت عدم تاثیرگذاری داروهای دیگر، یک داروی بیولوژیکی برای شما تجویز کند.
داروهای بیولوژیک برای درمان آرتریت پسوریاتیک عبارتند از: