بیماری صرع Epilepsy چیست و چه علائمی دارد؟

هر آنچه باید در مورد بیماری صرع بدانید

صرع نوعی اختلال در سیستم عصبی مرکزی (عصبی) است که در آن فعالیت مغز غیرطبیعی می‌شود، این عارضه باعث تشنج یا رفتار غیر معمول، بروز احساسات عجیب و گاهی از دست دادن آگاهی می‌شود. صرع در مردان و زنان همه نژادها، قومیت‌ها و سنین تاثیر می‌گذارد.

علائم تشنج ممکن است به طور گسترده‌ای متفاوت باشد. برخی از افراد مبتلا به صرع به راحتی به مدت چند ثانیه در طول تشنج به یک جا خیره می‌شوند، در حالی که برخی بارها و بارها دست و پای خود را تکان می‌دهند. یک بار تشنج کردن خود به تنهایی نشانه صرع نیست. حداقل دو تشنج غیرقابل تشخیص به طور کلی برای تشخیص صرع مورد نیاز است.

درمان با داروها یا گاهی اوقات جراحی می‌تواند تشنج را برای اکثر افراد مبتلا به صرع کنترل کند. بعضی افراد برای کنترل تشنج‌ها نیاز به درمان مادام العمر دارند، اما برای دیگران، تشنج در نهایت از بین می‌رود. برخی از کودکان نیز ممکن است تا سن بزرگسالی دچار بیماری صرع شوند.

علائم صرع

از آنجا که صرع ناشی از فعالیت غیرطبیعی در مغز است، تشنج می‌تواند بر هر فرآیندهای مغز شما تأثیر بگذارد. نشانه‌های تشنج ممکن است شامل موارد زیر باشند:

• سردرگمی و گیجی موقت
• خیره شدن به یک جا
• حرکات غیر قابل کنترل دست و پا
• از دست دادن هوشیاری یا آگاهی
• علائم روانی مانند ترس، اضطراب

علائم بسته به نوع تشنج متفاوت است. در اغلب موارد، فرد مبتلا به صرع در هر زمان تشنج مشابهی دارد، بنابراین علائم تشنج‌ها مشابه خواهد بود.

 تشنج‌های کانونی

به نظر می‌رسد تشنج از فعالیت غیرطبیعی در یک ناحیه مغز شما ناشی می‌شود، آن‌ها تشنج‌های کانونی (جزئی) هستند. این تشنج‌ها به دو دسته تقسیم می‌شوند:

1. تشنج متمرکز بدون از دست دادن هوشیاری

این تشنج‌ها، تشنج‌های جزئی نامیده می‌شود و باعث از دست دادن هوشیاری نمی‌شوند. آن‌ها ممکن است حس بویای، چشایی و شنوایی را کاملا تغییر دهند. این تشنج‌ها هم‌چنین ممکن است به حرکات ناخواسته یک قسمت بدن مانند یک دست یا پا و علائم حسی خود به خود مانند سوزن شدن، سرگیجه و چشمک زدن چشم‌ها منجر شوند.

2. تشنج‌های کانونی با آسیب دیدگی

پس از تشنج‌های جزئی، این تشنج‌ها شامل تغییر یا از دست دادن آگاهی هستند. در طی یک تشنج پیچیده جزئی، شما ممکن است به فضا خیره شوید و به محیط طبیعی خود پاسخ ندهید یا حرکات تکراری مانند دست دادن، جویدن، بلعیدن یا دویدن‌های عجیب و غریب داشته باشید. علائم تشنج‌های کانونی ممکن است با سایر اختلالات عصبی مانند میگرن، نارکولپسی یا بیماری روحی اشتباه گرفته شود. معاینه و آزمایش کامل برای تشخیص صرع از اختلالات دیگر مورد نیاز است.

تشنج‌های عمومی

تشنج‌هایی که همه قسمت‌های مغز را شامل می‌شوند، تشنج‌های عمومی نام دارند. شش نوع تشنج عمومی وجود دارد.

1. تشنج پتی مال

این تشنج‌ها، تشنج‌های پتی مال نام دارد. این تشنج اغلب در کودکان رخ می‌دهد و با خیره شدن به فضا یا حرکات ظریف بدن مانند چشمک زدن یا لبخند زدن غیر ارادی مشخص می‌شود. این تشنج ممکن است باعث از دست دادن هوشیاری کوتاه مدت شود.

2. تشنج‌های تونیک

تشنج‌های تونیک باعث سفت شدن عضلات شما می‌شوند. این تشنج معمولا عضلات پشت، دست‌ها و پاها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و ممکن است تا مدتی قدرت حرکت را از دست بدهید.

3.تشنج‌های کلونیک

تشنج‌های کلونیک با حرکات عضلانی تکراری یا ریتمیک همراه هستند. این تشنج معمولا روی گردن یا صورت تاثیر می‌گذارد.

4. تشنج مايوکلونيک

تشنج‌های مایوکلونیک به طور معمول به صورت ناگهانی فشرده یا با تکان‌های بازوها و پاهای شما ظاهر می‌شوند.

5. تشنج تونیک-کلونیک

تشنج‌های تونیک-کلونیک که قبلا "تشنج‌های بزرگ مال" نامیده می‌شدند، نوعی تشخیصی از تشنج‌های صرعی هستند و می‌توانند باعث ایجاد مشکلات ناگهانی، سفت شدن و تکان دادن بدن و گاهی اوقات از دست رفتن کنترل مثانه یا گاز گرفتن زبان شما شوند.

علل پیداش صرع چیست

هنوز علت مشخصی برای بیماری صرع شناسایی نشده است اما عوامل زیر نقش بزرگی در بروز این بیماری دارند:

1. ژنتیک
2. ضربه به سر در اثر تصادف
3. مشکلات مغزی مانند سکته
4. بیماری‌های عفونی مانند مننژیت، ایدز و آنسفالیت ویروسی می‌تواند باعث صرع شود.
5. آسیب پیش از تولد، قبل از تولد نوزادان حساسیت به آسیب مغزی دارند که می‌توانند به علت عوامل متعددی مانند عفونت در مادر، فقر تغذیه یا کمبود اکسیژن ایجاد شوند. این آسیب مغزی می‌تواند منجر به صرع یا فلج مغزی شود.
6. اختلالات رشدی، صرع گاهی اوقات می‌تواند با اختلالات رشدی مانند اوتیسم و ​​نوروفیبروماتوز مرتبط باشد.

روش‌های تشخیص صرع

پزشک چندین آزمایش برای تشخیص صرع را برای بیمار در نظر می‌گیرد:

1. معاینه عصبی

پزشک توانایی‌های حرکتی و عملکرد ذهنی و دیگر نقاط بدن فرد موردنظر را تحت آزمایش قرار می‌دهد.

2. آزمایش خون

پزشک در این آزمایش علائم عفونت، شرایط ژنتیکی یا سایر شرایطی که ممکن است با تشنج همراه باشد را بررسی می‌کند.

3. الکتروکاردیوگرام

4. سی.تی.اسکن

5. ام.آر.آی MRI

6. توموگرافی انتشار پوزیترون PET

7. توموگرافی کامپیوتری توزیع تک فوتون SPECT

8. تست‌های عصب روانشناختی

روش‌های درمانی صرع و تشنج

1. داروها

پزشک‌تان احتمالا برای اولین بار یک داروی واحد را در یک دوز نسبتا پایین تجویز می‌کند و ممکن است دوز را به تدریج افزایش دهد تا تشنج‌های شما کنترل شود. داروهای ضد تشنج ممکن است برخی عوارض جانبی داشته باشند. عوارض جانبی ملایم عبارتند از:

• خستگی
• حالت سرماخوردگی
• افزایش وزن
• کاهش تراکم استخوان
• بثورات پوستی
• از دست دادن هماهنگی بدن
• مشکلات گفتاری
• مشکلات حافظه و تفکر
• افسردگی
• افکار و رفتارهای خودکشی
• التهاب ارگان‌های خاص مانند کبد

داروهای ضد صرع شامل:

1. دیازپام Diazepam
2. اتوسوکزوماید Ethosuximide
3. توپیرامات Topiramate
4. کاربامازپین Carbamazepine
5. فنوباربیتال Phenobarbital
6. پریمیدون Primidone
7. گاباپنتین Gabapentin

2- جراحی

در تعداد کمی از موارد، جراحی برای صرع می‌تواند عوارضی مانند تغییرات ذهنی شما را به طور دائم تغییر دهد. البته بهتر است با جراح خود در مورد تجربه خود، میزان موفقیت و میزان عوارض صحبت کنید.

3- تحریک عصب واگ

در تحریک عصب واگ، پزشکان یک دستگاه به نام محرک عصب واگ در زیر پوست سینه استفاده می‌کنند، این دستگاه شبیه به یک ضربان‌ساز قلب می‌باشد. سیم از تحریک کننده به عصب واگ در گردن شما متصل است. زمانی که دستگاه باطری کار می‌کند انرژی الکتریکی را از طریق عصب واگ و مغز شما بر می‌دارد. مشخص نیست که چگونه این تشنج‌ها را مهار می‌کند، اما معمولا این دستگاه می‌تواند تشنج‌ها را 20 تا 40 درصد کاهش دهد.

4- رژیم غذایی کتونی

برخی از کودکان مبتلا به صرع توانسته‌اند با توجه به رژیم غذایی سخت که دارای چربی زیاد و کربوهیدرات کم است، تشنج‌های خود را کاهش دهند.

5- تحریک مغزی عمیق

در تحریک مغزی عمیق، جراحان الکترود را به قسمت خاصی از مغز، معمولا تالاموس اعمال می‌کنند. الکترودها به یک ژنراتور وارد شده در قفسه سینه یا جمجمه شما متصل می‌شود که پالس‌های الکتریکی را به مغز می‌فرستد و از این طریق ممکن است تشنج‌ها را کاهش دهد.

منابع:

1. https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/epilepsy/diagnosis-treatment/drc-20350098