بسیاری از مردم نابینایی را به عنوان کوری کامل تعریف میکنند. اما این تعریف چندان درست نیست. اصطلاح "نابینایی" طیف وسیعی از ناتوانیهایی بصری را پوشش میدهد و از زمانی آغاز میشود که بینایی شما برای انجام صحیح فعالیتهای روزانه مانند خواندن، پخت و پز یا رانندگی کافی نباشد و تا زمانی که دیدتان کاملا از بین برود ادامه خواهد داشت.
بنابراین اگر به دلیل مشکل در دیدتان نمیتوانید رانندگی کنید، پخت و پز و نظافت نمایید، نتوانید کتابهایی با چاپ عادی را مطالعه کنید یا با لپ تاپتان کار کنید، ممکن است از لحاظ پزشکی به عنوان نابینا در نظر گرفته شوید.
یک فرد کاملا کور قادر به دیدن هیچ چیزی نیست با این حال واژه کوری، معمولا به عنوان یک واژه نسبی به کار گرفته میشود که میتواند نشان دهنده اختلال در بینایی یا بروز کم بینایی باشد، به این معنی که حتی با عینک، لنزهای تماسی، پزشکی یا جراحی، نیز فرد به خوبی اطرافش را مشاهده نمیکند. ضعف بینایی میتواند دارای طیف خفیف تا شدیدی باشد.
بیماریهای شبکیه چشم مانند دژنراسیون ماکولا که به دلیل افزایش سن، باعث تحریف بینایی یا ایجاد نقاط کور در دید مرکزی میشوند. بیماریهایی مانند گلوکوم و تباهی تدریجی شبکیه، بر دید محیطی تاثیر گذاشته و باعث، ایجاد باریک بینی میشوند. شرایط ژنتیکی مانند آلبینو باعث کاهش دید و ایجاد حساسیت به نور میشوند.
بیماریهای چشمی مانند جنبش کره چشم بر چگونگی حرکت و هماهنگی چشم تاثیر گذاشته و باعث کاهش بینایی و درک عمق اجسام میشوند. برخی از شرایط مادرزادی ممکن است سبب ایجاد اختلالاتی شوند که فرد را نابینا نموده و باعث میشوند که او فقط قادر به دیدن نور باشد.
وجود آسیب به عصب بینایی که سیگنالهای چشم را به مغز میفرستد یا آسیب به بخشی از مغز که اطلاعات چشمان ما را پردازش میکند میتواند توانایی درک یا تشخیص اشیاء یا اطلاعات بصری را تحت تاثیر قرار دهد. بیماریهای زیر نیز میتوانند باعث کاهش دید و بینایی شوند:
شب کوری به کاهش دید در طی شب گفته میشود
زمانی اتفاق میافتد که فرد برای مدت زیادی به برف نگاه کرده و به علت تورم سلولهای سطح قرنیه، تا مدت زمان خاصی، قادر به مشاهده درست اطراف نیست
کوررنگی به عدم توانایی در تشخیص بعضی رنگها اطلاق میگردد
کوری قانونی عبارت است از سطحی از نابینایی که توسط قانون وضع گردیده و بر اساس آن فرد قادر به انجام کارهای عادی روزانه نظیر رانندگی و پخت و پز نیست. مهمترین نوع نابینایی، کوری قانونی است. عدم توانایی مشاهده درست محیط اطراف و یا ایجاد لکههایی در بینایی که مانع از داشتن دید درستی میشوند باعث بروز کوری قانونی میگردد. در واقع اگر سطح دید فرد بر اساس آزمایشات چشم پزشکی از حد خاصی پایینتر باشد این عارضه در او بروز نموده است.
کوری فلاش با نگاه کردن به نور بسیار شدید حاصل میشود
نابینایی با آزمایش هر یک از چشمها به صورت جداگانه و با اندازهگیری میزان بینایی و زمینه بصری یا دید محیطی تشخیص داده میشود. افراد ممکن است در یک (کوری یک طرفه) یا هر دو چشم (کوری دو طرفه) دچار کوری یا کم بینایی شده باشند. داشتن دید تاری که ناگهانی شروع شده میتواند یکی از علل بالقوه ابتلا به کوری پیشرونده یا مزمن باشد.
از مهمترین راههای درمان بیماریهای چشم و جلوگیری از بروز نابینایی میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
اما در نهایت میتوان گفت که درمان نابینایی تا حد زیادی به علت به وجود آورنده آن بستگی دارد. به عنوان مثال در کشورهای پیشرفته، بیشتر مردم به دلیل استفاده بیش از حد از دستگاههای الکترونیک، دچار کم بینایی میشوند که اغلب با تجویز یک عینک مشکل بر طرف میشود.
اما بسیاری از موارد دیگر نظیر آب مروارید را میتوان با جراحی درمان نمود. بسیاری از بیماریهای عفونی و یا التهابی نیز میتوانند سبب نابینایی شوند که میتوان آنها را با دارو و یا مصرف قرص درمان کرد. پیوند قرنیه نیز میتواند به کسانی که دچار زخم قرنیه شدهاند کمک کند.
در حالت کلی با انجام معاینات دقیق و مداوم چشم پزشکی و توجه به سلامت شخصی و برخی علائم و نشانهها میتوان از بروز نابینایی و ابتلا به بیماریهایی که در نهایت سبب نابینایی میشوند جلوگیری نمود. بنابراین والدین باید مدام فرزندان خود را به چشم پزشکی برده و مورد معاینات دقیق قرار دهند و خودشان نیز در فواصل منظم به چشم پزشکی مراجعه کنند.