بیماری پیرونی یا کجی آلت تناسلی مردان چیست؟

بیماری پیرونی شرایطی است که بافت اسکار باعث انحنای آلت تناسلی مردان و از بین رفتن طول و قطر آلت می‌شود. در بعضی موارد، این امر می‌تواند باعث درد شود و مانع برقراری رابطه جنسی مردان گردد. روش‌های درمان جراحی و غیر جراحی وجود دارد که می‌تواند این بیماری را بدون آسیب به سایر ارگان‌های بدن مدیریت نماید. بیماری پیرونی شرایطی سرطانی نیست و بر باروری تأثیر نمی‌گذارد.

بیماری پلاک پیرونی چیست؟

پیرونی (Peyronie) نوعی بیماری است که بافت اسکار در آلت تناسلی مردان باعث خم شدن، کجی یا از بین رفتن طول یا قطر آن می‌شود. ممکن است فرد بتواند بافت اسکار (پلاک) را از طریق پوست حس نموده و یا ممکن است به دلیل شکل گیری بافت اسکار، در قسمت خاصی از آلت تناسلی خود درد داشته باشد. در حین نعوظ، آلت تناسلی بسته به موقعیت قرارگیری اسکار، می‌تواند به سمت بالا، پایین یا سمت دیگر خم شود. برخی از مردان با این شرایط ممکن است انحنای آلت تناسلی نداشته باشند، اما ممکن است منطقه‌ای از تورفتگی یا به اصطلاح ظاهر " آلت ساعت شنی" داشته باشند.

اکثر مردان نعوظ کاملاً مستقیمی ندارند. تنها به دلیل اینکه یک انحنای جزیی در آلت تناسلی وجود دارد، نمی‌توان گفت که فرد به بیماری پیرونی مبتلا است. مردانی که در تمام زندگی انحنای خود را تجربه کرده‌اند، ممکن است به بیماری پیرونی مبتلا نباشند.

در اکثر موارد، موقعیت بافت اسکار در بالای آلت تناسلی ایجاد می‌شود و باعث می‌شود که هنگام نعوظ آن منحنی شکل گردد. اگر جای اسکار در قسمت پایین باشد، آلت تناسلی به سمت پایین خم خواهد شد و اگر در یکی از طرفین باشد، آلت تناسلی به همان سمت کج خواهد شد. در بعضی موارد، جای اسکار در بالا و پایین بدنه آلت ایجاد می‌شود، که می‌تواند باعث کوتاه شدن آلت تناسلی شود. گاهی اوقات جای اسکار دور آلت تناسلی تشکیل شده و باعث می‌شود که آلت تناسلی مانند گردن یک بطری یا مرکز یک ساعت شنی باریک شود. از هر سه مرد، یک مرد مبتلا به این بیماری ممکن است کلسیم موجود در بافت اسکار داشته باشد که باعث ایجاد حالت استخوانی می‌شود.

آلت تناسلی چگونه عمل می‌کند؟

آلت تناسلی مردان دو نقش دارد: حمل ادرار و حمل اسپرم. در داخل آن سه لوله وجود دارد: مجرای ادرار، که از مثانه و از طریق آلت تناسلی ادرار را حمل می‌کند و دو لوله دیگر که با خون پر می‌شوند تا آلت تناسلی دچار نعوذ شود. هر سه آن‌ها توسط یک غلاف فیبر مانند سخت و محکم، پیچیده می‌شوند. هنگامی که فرد در حال مقاربت باشد خونی که به سمت آلت تناسلی جاری می‌شود، آن را راست و سفت و سخت می‌کند و قادر به انزال است. مایع منی پس از ارگاسم از مجرای ادرار خارج می‌شود. به این فرآیند انزال گفته می‌شود.

بیماری پیرونی در شکل و اندازه آلت تناسلی مرد تأثیر می‌گذارد، اما نه فرآیند ادرار کردن و انزال.

مراحل بیماری پیرونی چیست؟

بیماری پیرونی دو مرحله دارد: حاد و مزمن.

مرحله حاد: این مرحله بین شش تا 12 ماه به طول می‌انجامد. در این مدت جای اسکار در زیر پوست آلت تناسلی فرد شکل می‌گیرد و باعث ایجاد انحنا یا تغییر دیگری در شکل آن می‌شود. ممکن است در هنگام نعوظ آلت تناسلی و یا وقتی که نرم باشد، احساس درد وجود داشته باشد.

مرحله مزمن: جای اسکار در این مرحله از رشد متوقف شده است، بنابراین خمیدگی در آلت تناسلی تشدید نمی‌یابد. این درد معمولاً در این زمان از بین می‌رود، اما بعضی اوقات بخصوص با نعوظ می‌تواند ادامه یابد. هم‌چنین ممکن است اختلال نعوظ (ED)  یا مشکل در راست شدن یا سخت نگه داشتن آلت تناسلی ایجاد شود.

تفاوت بین بیماری پیرونی و انحنای آلت تناسلی چیست؟

بیماری پیرونی یکی از انواع انحنای آلت تناسلی است که در بزرگسالان اتفاق می‌افتد. بعضی از مردان با انحنای آلت تناسلی به دنیا می‌آیند و به این حالت انحنای مادرزادی گفته می‌شود. این حالت در اثر بافت اسکار ایجاد نمی‌شود و با گذشت زمان وضعیت تغییر نمی‌کند. این شرایط ممکن است تا بعد از بلوغ زمانی که مرد شروع به نعوظ‌های منظم‌تر کند، بدون توجه رها شود.

عوامل خطر

چندین عامل خطر ممکن است شانس ابتلا به بیماری پیرونی Peyronie را افزایش دهد:

1- سن:

بیماری پیرونی احتمالاً با افزایش سن بیشتر اتفاق می‌افتد. این حالت تقریباً در 15-10٪ از مردان میانسال مشاهده می‌شود.

2- ژنتیک:

اگر فرد دارای خویشاوند نزدیک (مثلاً برادر یا پدر) مبتلا به این بیماری می‌باشد، در معرض خطر بیشتری قرار دارد.

3- اختلالات بافت همبند:

افراد مبتلا به اختلال بافت همبند در معرض خطر بیشتری قرار دارند. نمونه‌هایی از این اختلالات شامل بیماری دوپواترن، فاشیلیت پلانتار و اسکلرودرما است.

4- اختلال در نعوظ:

مردانی که اختلال نعوظ مرتبط با دیابت (ED)  دارند (ناتوانی جنسی/ مشکل در داشتن و حفظ کردن نعوظ) چهار تا پنج برابر بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پیرونی هستند. گاهی اوقات اختلال در نعوظ می‌تواند با داشتن Peyronie ایجاد شود.

5- سرطان پرو‌ستات:

مردانی که جراحی سرطان پروستات انجام داده‌اند در معرض خطر بیشتری قرار دارند.

6- اختلالات خود ایمنی:

اگر فرد به بیماری خود ایمنی مانند لوپوس مبتلا باشد، به احتمال زیاد به بیماری پیرونی مبتلا خواهد شد.

میزان شیوع

کارشناسان تخمین می‌زنند که حدود 6٪ تا 10٪ از مردان بین 40 تا 70 سال مبتلا به بیماری پیرونی هستند. اگرچه در سنین دیگر نیز این حالت مشاهده شده است، اما شیوع آن کمتر است. با این حال نظریه‌ای وجود دارد مبنی بر اینکه تعداد واقعی افراد مبتلا به بیماری پیرونی ممکن است بیشتر باشد چرا که برخی از مردان تصمیم می‌گیرند در مورد این بیماری با پزشک خود صحبت نکنند و برخی دیگر ممکن است به اندازه کافی نگران نباشند که به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشند.

آیا بیماری پیرونی خطرناک است؟

بله، بیماری پیرونی می‌تواند دردناک باشد. این حالت بیشتر در مرحله حاد (اولیه) بیماری مشاهه می‌شود. با این حال، درد ممکن است با نعوظ حتی در مرحله مزمن ادامه یابد. شدت آن بسته به نوع فرد متفاوت است.

آیا بیماری پیرونی آلت تناسلی را کوچک‌تر می‌کند؟

بله. بیماری Peyronie می‌تواند آلت تناسلی مردان را کوتاه کند. درمان بیماری پیرونی می‌تواند تا حدودی طول آن را بازگرداند.

آیا بیماری پیرونی باعث اختلال در نعوظ (ED) می‌شود؟

بیماری Peyronie می‌تواند با تداخل در دریچه‌های به دام افتادن خون معمولی باعث اختلال در نعوظ شود، که برای گرفتن یا حفظ نعوظ مهم است.

آیا بیماری پیرونی مسری است؟

پیرونی مسری نیست و ناشی از بیماری دیگری نمی‌باشد.

آیا بیماری پیرونی فرد را از رابطه جنسی باز می‌دارد؟

فرد می‌تواند رابطه جنسی داشته باشد اما ممکن است برای فرد یا شریک زندگی خود دردناک یا دشوار باشد. هرچه انحنای آلت تناسلی بیشتر باشد، رابطه جنسی دشوارتر است.

بیماری پیرونی چگونه ایجاد می‌شود؟

علت بیماری پیرونی همیشه روشن نیست. برخی محققان معتقدند كه جای اسکار بعد از نعوذ آلت تناسلی آسیب دیده یا خم شدن غیر عادی آلت، بطور معمول در هنگام مقاربت آلت تناسلی ایجاد می‌شود. با این حال، 80٪ از مردان رویداد خاصی را به خاطر نمی‌آورند که منجر به تغییر در آلت تناسلی آنها شود. این تغییرات احتمالاً به دلیل صدمات ناشناخته كوچكی است كه در طی روابط جنسی منظم ممکن است رخ دهد. مردان مبتلا به این بیماری ممکن است احتمال بیشتری برای تشکیل بافت اسکار در پاسخ به این آسیب‌های جزیی در مقایسه با مردانی که چنین شرایط پیشرفته‌ای را ندارند، تجربه نمایند.

اگر فرد یک خویشاوند نزدیک مبتلا به این بیماری داشته باشد، پس احتمال بیشتری برای ابتلای به آن در این فرد وجود خواهد داشت. همه مردانی که آسیب دیدگی دارند به بیماری پیرونی مبتلا نیستند، بنابراین احتمالاً دلایل ژنتیکی یا محیطی نیز وجود دارد. احتمالاً اگر فرد دارای برخی از اختلالات بافت همبند از جمله انقباضات دوپوئیترن یا بیماری تمپانواسکلروز باشد، احتمال آن بیشتر خواهد بود.

هم‌چنین موارد سلامتی دیگری وجود دارد که با بیماری پیرونی مرتبط است. مشخص نیست که آیا این شرایط باعث بروز بیماری پیرونی می‌شوند یا در کنار آن‌ها اتفاق می‌افتد:

• قند خون بالا
• آسیب لگن
• مشکلات ترمیم زخم
• استفاده از محصولات تنباکو
• بیماری‌های خود ایمنی مانند لوپوس، سندرم شوگرن و بیماری بهجت

علائم بیماری پیرونی

اصلی‌ترین علامت بیماری پیرونی خمیدگی در آلت تناسلی است. ممکن است فرد بافت اسکار (پلاک) در زیر پوست آلت احساس نماید. فرد ممکن است قادر به گفتن این باشد که این پلاک در چه زمان‌هایی شکل می‌گیرد:

• آلت تناسلی کوتاه‌تر است
• آلت تناسلی کج یا خمیده است.
• از بین رفتن حالت راست شدگی، ایجاد تورفتگی یا ساعت شنی در آلت تناسلی مشاهده می‌گردد.
• توده‌های آلت تناسلی ممکن است وجود داشته باشد.
• نعوظ دردناک است.
• نعوظ‌ها به صورت شل می‌باشند.
• به دلیل حالت کجی، رابطه جنسی با دشواری همراه است.

علائم بیماری پیرونی ممکن است به کندی بروز کند یا به نظر می‌رسد که یک شبه ظاهر می‌شود. درد بیماری پیرونی معمولاً خفیف است و اغلب نیازی به درمان ندارد، اما در صورت نیاز از داروهایی مانند ایبوپروفن استفاده می‌شود. در بیشتر موارد، درد با گذشت زمان کاهش می‌یابد، اما کجی در آلت تناسلی مربوط به جای اسکار می‌تواند به صورت یک مشکل باقی بماند. اگر انحراف به اندازه کافی بد باشد، مانند بیش از 30 درجه، این انحناء می‌تواند در رابطه جنسی اختلال ایجاد کند.

یک مرد مبتلا به بیماری پیرونی نیز ممکن است متوجه شود که این وضعیت بر سلامت روان آنها تأثیر می‌گذارد. تغییر در آلت تناسلی مرد می‌تواند باعث بروز مشکلاتی در تصویر بدنی، اضطراب یا حتی افسردگی شود. این حالت می‌تواند باعث ایجاد فشار در یک رابطه و در سایر جنبه‌های زندگی شود.

سلامت جنسی به اندازه هر جنبه دیگری از سلامت اهمیت دارد. بهتر است در مورد این نگرانی‌ها با یک اورولوژیست یا روانشناس صحبت شود. به همراه داشتن شریک زندگی در زمان این ویزیت‌ها می‌تواند به اطمینان از نگرانی هر دو شریک کمک کند.

آیا مصرف بعضی از غذاها بیماری Peyronie را بدتر یا بهبود می‌بخشند؟

خیر. در حال حاضر هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد آنچه شما می‌خورید یا می‌نوشیدید بر بیماری پیرونی تأثیر می‌گذارد.

بیماری پیرونی چه مدت ادامه می‌یابد؟

بیماری پیرونی معمولاً یک بیماری دائمی است. بیماری واقعی پیرونی به ندرت به خودی خود از بین می‌رود، اما ممکن است گاهی اوقات حتی در سال‌های بعد از تشخیص در پاسخ به آسیب‌های بیشتر تغییر کند. همیشه با استفاده از روش‌های مختلف درمانی، تغییرات در آلت تناسلی تا حدودی قابل بهبود است.

آیا بیماری پیرونی می‌تواند باعث سرطان شود؟

خیر. بیماری پیرونی سرطانی نیست و به سرطان تبدیل نمی‌شود.

آیا بیماری Peyronie می‌تواند باعث ناباروری شود؟

خیر. پیرونی ناشی از تشکیل پلاک در زیر پوست آلت تناسلی است و باعث ناباروری نمی‌شود. آلت را خم می‌کند، اما روی باروری تأثیر نمی‌گذارد. هم‌چنین در ادرار یا انزال مشکلی ایجاد نمی‌کند.

آیا بیماری پیرونی می‌تواند خون در ادرار ایجاد کند؟

خیر. خون در ادرار علامتی از بیماری پیرونی نیست.

آیا بیماری پیرونی می‌تواند به مرگ ختم شود؟

خیر. بیماری پیرونی شکل و اندازه آلت را تغییر می‌دهد، اما کشنده نیست و بر سایر اعضای بدن تأثیر نمی‌گذارد.

آیا بیماری پیرونی می‌تواند مشکلات ادراری ایجاد کند؟

خیر. مشکلات ادراری نشانه بیماری پیرونی نیست. در صورت وجود مشکلات ادراری بهتر است با پزشک ین موضوع در میان گذاشته شود.

آیا بیماری پیرونی ژنتیکی است؟

کارشناسان معتقدند که احتمالاً در برخی موارد از بیماری پیرونی مؤلفه ژنتیکی وجود دارد. اگر یکی از اعضای خانواده نزدیک آن را داشته باشد، احتمال ابتلا تشدید می‌یابد.

تشخیص بیماری پیرونی

پزشک ممکن است در مورد هر عاملی که قبل از بروز علائم رخ داده است از فرد سوالاتی بپرسد، مانند آسیب. پزشکان می‌توانند بافت سخت شده ناشی از بیماری را احساس کنند، اگرچه گاهی اوقات لازم است معاینه هنگام راست شدن آلت تناسلی انجام گیرد. در صورت نیاز از تزریق استفاده می‌شود تا آلت تناسلی شما به طور موقت برای این معاینه، راست شود.

پزشک ممکن است سونوگرافی را توصیه کند. سونوگرافی می‌تواند محل تشکیل پلاک از لحاظ وجود توده‌های کلسیم و هم‌چنین نحوه جریان یافتن خون در آلت تناسلی تشخیص دهد. هم‌چنین به کمک سونوگرافی می‌توان روش‌های پیشنهادی برای درمان این حالت را مورد بررسی قرار داد.

منابع:

1. https://my.clevelandclinic.org/health/diseases/10044-peyronies-disease